Z nawy bocznej
-
Etyka równych szalek
Nie będę pisał o tej sprawie, o której w ostatnich dniach powiedziano już wszystko, co mądre, a jeszcze więcej podłego i głupiego. Nie toczy się czarnej piany słów nad trumną. Powtórzę jedynie, że hasła „rewolucji moralnej” są w podobnym kontekście niebezpieczne, bo na początku chodzi o moralność, a na końcu już tylko o rewolucję. Bez żadnych oporów moralnych. -
Gdy felietonista schodzi na psy…
"Ja jak sobie pomyślę, że mogłabym mieć faceta, i wiesz, że dom, dzieci razem, jakieś wspólne życie – to od razu mi przychodzi na myśl: a jak będzie agresor jakiś czy...". Wybierając zaufanie, ryzykuję, że ktoś mnie zrani. Wybierając nieufność, niczego nie ryzykuję, funduję sobie samotność. Nawet w pełnym autobusie, jak to ślicznie kiedyś ujął Barańczak: "tłumną samotność". -
Strach zwierząt, strach dzieci
Dziecko się boi, płacze, czasem ucieka, jeśli ma taką szansę. Wtedy pada sakramentalne: „Nie bój się niuniu, piesek nic ci nie zrobi, chce się tylko pobawić”. To ja bardzo proszę wytłumaczyć następnym razem temu pieskowi, że petarda nic nie zrobi, ludzie chcą się tylko pobawić. Efekt jest identyczny. -
"Uczestniczyć w losie Drugiego" Ignacego Dudkiewicza i ks. Andrzeja Szostka
Ks. Andrzej Szostek to wcielenie religijności pozbawionej dogmatyzmu. Mając okazję – jeszcze w młodości – słuchać jego wykładów, podziwiałem, z jakim wdziękiem, finezją i dowcipem wędruje po meandrach filozofii i etyki. Dość powiedzieć, że problemy poruszane przez niego w Starej Auli KUL przenosiły się do naszych akademików i na stancje, były nieustannie dyskutowane.
