Na początku żmudne rysowanie oczu, nosa, ust. Od linijki, a później od ręki. Potem już nie kartka, ale deska, nie ołówek, lecz pędzel...
Nic nie jest tu bez znaczenia. Deska jest jak drzewo krzyża, płótno jak chusta św. Weroniki, a nakładane na deskę 12 warstw gruntu symbolizuje 12 pokoleń Izraela. Gdy przedłuży się wszystkie linie z ikony, okaże się, że ich punkt zbiegu znajduje się przed obrazem – w tym, który przed ikoną się modli. Bo ikona to nie zwykły religijny obrazek, ale „odzwierciedlenie świętego Praobrazu” i „przestrzeń, w której uobecnia się łaska”.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.