Wacław Kowalik, mieszkaniec Końskowoli – miejscowości, która swoimi zabytkami wpisuje się w szlak architektury, zwany renesansem lubelskim – buduje miniatury domów, wiosek i kościołów, mimo że od lat zmaga się z chorobą Parkinsona. Kiedy tworzy swoje dzieła, nie trzęsą mu się ręce. A kościoły i kapliczki buduje z wdzięczności – bo wiele w życiu przeszedł, a Bóg nigdy go nie opuszczał.

Jezus bez ręki

Do domu pana Wacława wiedzie nowa droga asfaltowa, której próżno szukać na fotografiach sprzed lat. Na wzgórzu po przeciwnej stronie zabudowań wznosi się odrestaurowany kościół św. Anny, wybudowany w XVII w. Kiedyś był tu także szpital przykościelny i plebania, która była centrum nauki i kultury w tej miejscowości. W okolicach Końskowoli znajduje się wiele oryginalnych kapliczek przydrożnych. Jest ich tak wiele, że proboszcz parafii może każdego roku wydawać kalendarz, którego strony zdobią te znaki wiary przodków. Jedną z takich kapliczek, tę ze wzgórza św. Anny, odtworzył pan Wacław.