Cmentarz w Kraśniku uczy pokory

ks. Rafał Pastwa

publikacja 28.10.2015 21:50

Ten cmentarz uczy pokory wobec śmierci i życia. Obok młodych leżą starsi. Obok utrwalających władzę PRL - opozycjoniści. Powstańcy i członkowie AK, organiści i duchowni, siostry zakonne i osoby znane oraz ci, których imiona zatarł czas. Wierzymy, że wszyscy widzą Miłosiernego. W specjalnej galerii można obejrzeć zdjęcia.

Cmentarz w Kraśniku uczy pokory Na cmentarzu inaczej wygląda perspektywa życia ks. Rafał Pastwa /Foto Gość

Cmentarz w starej części Kraśnika jest odbiciem historii, a raczej ludzkich żywotów – które zapisały się w historii.

Wchodząc na tę nekropolię odnosi się wrażenie, że ta z roku na rok staje coraz rozleglejsza. A to oznacza kolejne odchodzenie, łzy i cierpienie tych – którzy zostają.

Czas nie leczy ran. Ale szybko biegnie. Z tej perspektywy widać jak marne są ludzkie wyobrażenia o sile idei czy oręża. Przetrwać może wyłącznie pamięć o tych, których się kocha i którzy nas kochali.

Jeśli przetrwa nasza pamięć o tych, których nie ma, jeśli nasze usta będą się delikatnie poruszać w rytm wymawiania słów pacierza za nich lub będą zaciśnięte z powodu bólu i żałoby – to przetrwa też miejsce ich spoczynku, a ich grób nie będzie nigdy niemy i głuchy.

Ten kraśnicki cmentarz jest świadectwem, które powinno nas uczyć pięknego i umiejętnego różnienia się nawet z przeciwnikiem. Bo ostatecznie śmierć „wyrównuje” wszelkie rachunki.

Na cmentarzu w starej części Kraśnika, w głównej alei - na lewo od krzyża katyńskiego upamiętniającego ofiary męczeństwa na Wschodzie - stoi pomnik ofiarowany czerwonoarmistom. Jego napis brzmi: „ Żołnierzom Armii Radzieckiej poległym w walce o wyzwolenie ziemi kraśnickiej - wieczna cześć i chwała”. Pomnik powstał w 1970 r. Krzyż katyński ustawiono nieco później.

Nieco dalej, w innej alejce, pochowany został Zenon Somczyński, żołnierz AK o pseudonimie  „Słaby”. Jeszcze dalej leży uczestnik powstania styczniowego.

Całkiem blisko siebie spoczywają żołnierze 7 pułku zapasowego, polegli w walce z hitlerowskim okupantem w latach 1944-1945 oraz partyzanci radzieccy pomordowani przez Niemców.

Jeszcze w innym miejscu cmentarza spoczywa Józef Stachurski, jak wskazuje napis na nagrobku, poległy w młodym wieku od kul bandytów 19 marca 1946 r. Niemal po sąsiedzku spoczywają ci, którzy oddali życie w imię utrwalania władzy ludowej. Zginęli niemal w tym samym czasie.

Człowiek ocenia według kryteriów, które są całkiem obce Bogu. Bo On szuka dobra nawet na samym dnie ludzkich serc, tam gdzie nikt z nas nie potrafi znaleźć już niczego.

Dlatego dni listopadowe, zwłaszcza od 1 do 8 listopada, gdzie każdy może ofiarować za zamarłych odpust zupełny - to okazja do refleksji nad przemijaniem, nad miłosierdziem Boga i nad własnym życiem, nad jego kształtem.

Bo to właśnie na cmentarzu najbardziej mocno powinna uwierać nas drzazga… w naszym oku.