30 listopada 2000 roku został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem ordynariuszem diecezji Helsinki.

27 stycznia 2001 otrzymał święcenia biskupie w stolicy Finlandii.

- Zostałem posłany w zupełnie obcą mi rzeczywistość eklezjalną. Nie znałem tamtejszego Kościoła, nie znałem języka, nie znałem ludzi, nie znałem kultury tego kraju. Ze współpracownikami i ze spotykanymi wiernymi porozumiewałem się w którymś ze znanych mi języków. Liturgię w kościele sprawowałem początkowo w języku łacińskim. Kazania pisałem w dostępnym mi języku i ktoś je tłumaczył na język fiński - tak wspomina początki swej posługi biskupiej w Finlandii bp Józef Wróbel.

- W czasie Mszy św. czytał kazania zazwyczaj proboszcz odwiedzanej przeze mnie parafii. Pamiętam, jak w czasie bierzmowania w jednej parafii ksiądz proboszcz zemdlał i nie był w stanie dalej mi towarzyszyć. Nagle zostałem sam z wiernymi i grupą młodzieży. Jeszcze wtedy bez znajomości ich języka. Na szczęście w Mszy św. uczestniczył Niemiec, który ożenił się z Finką i od wielu lat mieszkał w Finlandii. Dzięki niemu mogłem kontynuować Mszę św. i udzielić bierzmowania - opowiada.

Samodzielnie w języku fińskim bp J. Wróbel sprawował dopiero liturgię paschalną. Jak zaznacza, było to konieczne ze względu na potrzebę żywego dialogu podczas odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. - Jej przygotowanie zajęło mi sporo czasu, bo język fiński, choć wydaje się dla nas łatwy w czytaniu, jest jednak trudny do opanowania. Pełno w nim zawiłości i pułapek - wyjaśnia.

Bp dr hab. Józef Wróbel, biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej, urodził się w październiku 1952 r. w Bestwinie, koło Bielska-Białej. W latach 1967-1971 uczył się w LO im. M. Kopernika w Żywcu. W latach 1971-1973 studiował w Pomaturalnym Studium Technicznym oraz na Politechnice Łódzkiej. W grudniu 1973 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach k. Krakowa.

W sierpniu 1980 r. rozpoczął studia specjalistyczne z teologii moralnej w Akademii Alfonsjańskiej (Uniwersytet Laterański) w Rzymie. W roku akademickim 1983-1984 jest studentem wydziału teologii uniwersytetu katolickiego we Fribourgu w Szwajcarii. Studia doktoranckie kończy w czerwcu 1985 r., uzyskując tytuł doktora teologii moralnej.

Po powrocie do Polski w 1985 r. pełnił obowiązki wikarego w parafii Węglówka (k. Mszany Dolnej), rozpoczął wykłady z etyki i teologii moralnej w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach. W latach 1986-1987 pełnił obowiązki sekretarza Prowincji Polskiej Księży Sercanów. W 1987 r. nostryfikował doktorat w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 1 października 1987 r. rozpoczął na KUL pracę dydaktyczno-naukową jako asystent ks. prof. dr. hab. Franciszka Greniuka przy Katedrze Historii Teologii Moralnej.

W latach 1990-1993 był rektorem Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach. Działalność naukowa w latach 1987-1999 obejmowała liczne sympozja krajowe i zagraniczne, cykl wykładów z zakresu teologii moralnej dla duchowieństwa Finlandii oraz trzymiesięczny pobyt w 1995 r. w Centrum voor Bio-Medische Ethiek en Recht przy Katolickim Uniwersytecie w Leuven. Przedmiotem szczegółowych badań była problematyka bioetyczna oraz etyczno-medyczna.

W 1999 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego. W tym samym roku został mianowany kierownikiem nowo utworzonej przy Instytucie Teologii Moralnej KUL Katedry Teologii Życia. W latach 1999-2002 był wiceprzewodniczącym Komisji Etycznej przy Akademii Medycznej w Lublinie.

30 listopada 2000 r. zostaje mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem ordynariuszem diecezji Helsinki. 27 stycznia 2001 otrzymał święcenia biskupie w stolicy Finlandii. Nadal prowadzi działalność naukowo-dydaktyczną w ramach Instytutu Teologii Moralnej KUL. Od 1 lipca 2008 r. jest biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej.