Doktor Bożych tajemnic

Justyna Jarosińska

publikacja 14.02.2016 12:46

Dobiega końca diecezjalny etap beatyfikacji ks. Wincentego Granata, wybitnego teologa i rektora KUL. Dziś w kościele akademickim KUL odprawiona została uroczysta Msza św., której przewodniczył bp sandomierski Krzysztof Nitkiewicz. Po niej w atrium Collegium Norwidianum otwarto wystawę poświęconą Słudze Bożemu.

Wystawa poświęcona ks. Wincentemu Granatowi zatytułowana jest „Veritatem facientes in caritate” Wystawa poświęcona ks. Wincentemu Granatowi zatytułowana jest „Veritatem facientes in caritate”
Justyna Jarosińska /Foto Gość

Mszy św., która rozpoczęła dzisiejsze uroczystości przewodniczył biskup sandomierski ks. Krzysztof Nitkiewicz.

- Tytuł Sługi Bożego, jaki przysługuje ks. Wincentemu Granatowi w związku z toczącym się procesem, wielokrotnie znajdował potwierdzenie w jego posłudze kapłańskiej, w życiu uniwersyteckim i w pracy naukowej - mówił biskup. - Pokus pojawiających się w różnych trudnych sytuacjach z pewnością mu nie brakowało, lecz mocą Chrystusa potrafił je zwyciężać. Dlatego on, wybitny teolog, znawca i praktyk prawd Bożych pozostaje dla nas wzorem - zaznaczał. 

Rektor KUL ks. prof. Antonii Dębiński przywołał osobę ks. prof. Granata, rektora, który w latach 60 –tych tak trudnych dla świata akademickiego, naznaczonych wydarzeniami marcowymi, zapewnił Katolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu, godne i autonomiczne trwanie. - Dzisiaj wspominamy jego wielką postać z szacunkiem i wdzięcznością - mówił rektor. 

Postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Granata, ks. prof. Zdzisław Janiec z KUL, w homilii przybliżał postać Sługi Bożego, zwracając uwagę na dorobek teologiczny ks. Granata. - Jego zdaniem Chrystus jest wykładnikiem całego Miłosierdzia Boga i Ojca i Ducha Świętego. Stąd Chrystus staje się obiektem kultu oblicza Miłosierdzia Bożego - podkreślał postulator.

- Ks. prof. Wincenty Granat był jednym z bardziej znaczących personalistów XX w. Jego teologiczny wkład stanowił grunt nauczania posoborowego w zakresie miłosierdzia Bożego . Mówił o miłosierdziu humanistycznym, to nic innego jak miłosierdzie, które ma odpowiadać godności ludzkiej - zaznaczał ks. Janiec. 

Na zakończenie Mszy św. ks. abp Stanisław Budzik zwrócił uwagę, że KUL już niedługo będzie obchodził 100 lat swego istnienia. - Zbliżając się do wielkiej rocznicy, radujemy się, że możemy wpatrywać się w świetlaną postać Sługi Bożego ks. rektora Granata. Jest znakiem nadziei i ufności, że uniwersytet kroczy dobrą droga, że wsłuchuje się w Słowo Boże dzisiejszej Ewangelii, która mówi nam jak odrzucać pokusy łatwego życia - podkreślił abp Budzik. 

Po uroczystej Mszy św. symbolicznego otwarcia wystawy poświęconej ks. Wincentemu Granatowi, dokonał bp Krzysztof Nitkiewicz. - Materiał zgromadzony w procesie beatyfikacyjnym ks. Wincentego Granata pozwala na stwierdzenie, że w jego życiu prawda i miłość podążały zawsze razem - podkreślał biskup. 

Ks. prof. Wincenty Granat (1900-1979) - kapłan diecezji sandomierskiej, teolog dogmatyk, prodziekan Wydziału Teologii (1956-1958) oraz rektor KUL w latach 1965-1970.

Doktorat z filozofii (1925) i teologii (1928) uzyskał na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Pracę na KUL rozpoczął w 1952 r. Jest autorem około 330 publikacji, głównie prac o charakterze filozoficzno-teologicznym, w tym monumentalnej „Dogmatyki Katolickiej” (t. I-IX, Lublin 1959-1967), przepracowanej następnie w duchu II Soboru Watykańskiego i opublikowanej pod tytułem „Ku człowiekowi i Bogu w Chrystusie” (t. I-II, Lublin 1972-1974). Miał niekwestionowane zasługi w zakresie recepcji zachodniej myśli teologicznej na grunt Polski.

Jako rektor uważał, że rolą uniwersytetu katolickiego w społeczeństwie jest rozwijanie problematyki antropologicznej, humanizacja życia narodowego i międzynarodowego. Promowanie takich wartości jak szacunek dla każdego człowieka, uznanie jego godności oraz prawa do rozwoju i twórczości. Był zwolennikiem dialogu ze środowiskami o innym światopoglądzie, uważał, że służy on ubogaceniu kultury. Na czas jego rektorowania przypadły dwie ważne rocznice, których obchody jako rektor przygotowywał – Milenium Chrztu Polski oraz 50-lecie KUL.

Był człowiekiem wielkiej wiary, ogromnej wiedzy i kultury osobistej, prawości i życzliwości dla innych. Swą dewizą życiową uczynił słowa: „czynić prawdę w miłości”. Zmarł w opinii świętości 11 grudnia 1979 r. W 1995 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, prowadzony przez diecezję sandomierską. W 2008 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz protestów w marcu 1968 r.