Pracowitość, ambicja i pokora to cechy, które w Karolinie ceni najbardziej trener Władysław Maciejewski. To on uwierzył w możliwości Karoliny, gdy inni pukali się w głowę, że zajmuje się dwudziestoletnią dziewczyną, która zaczyna uczyć się boksu.

- Optymalny wiek, by zacząć boksować to 8-12 lat. Karolina miała 20 i według wszystkich reguł była za stara. Miała jednak w sobie pasję, wielką pracowitość, determinację i marzenie, by być najlepszą. Pracowała więcej od chłopaków, których miałem pod swoją opieką i była zwyczajnie od nich lepsza. To talent, jaki rzadko się zdarza - mówił Władysław Maciejewski podczas spotkania na KUL, na które wraz z Karoliną został zaproszony w ramach Festiwalu Nauki.

Karolina mówi o sobie zwyczajnie, że jest dziewczyną ze wsi, gdzie wychowywała się w gospodarstwie wśród braci i była dzieckiem „zwierconym”, z którym ciągle były kłopoty.

- Z dzisiejszej perspektywy współczuję moim rodzicom i nauczycielom, ale wtedy to, co robię wydawało mi się normalne. Ciągłe bójki z braćmi lub innymi chłopakami, wspinanie po drzewach, pływanie w rzece, gdy rodzice kazali iść w pole lub oporządzać zwierzęta, bieganie po łąkach i ciągnięcie koleżanek za warkocze. Jakoś nie mogłam się powstrzymać, gdy widziałam piękne fryzury moich koleżanek, by trzymać ręce przy sobie. Jak wchodziłam do sklepu częstowałam się bez pytania cukierkami. No i uczyć też mi się nie chciało. Mimo tego, moja mama mówi, że byłam dobrym dzieckiem - opowiada Karolina.

  Karolina Michalczuk
Agnieszka Gieroba /Foto Gość Kiedy zdecydowała się uczyć w technikum mechanicznym w Piaskach, nauczyciele mówili, że szybciej im kaktus wyrośnie niż Karolina skończy szkołę.

- Łatwo nie było. Popalałam papierosy, chodziłam na wagary i niemal na każdej dyskotece z kimś się biłam. Byłam w tym dobra tak, że ci, którzy mnie znali, starali się nie popadać ze mną w konflikt. W szkole mi nie szło. Któregoś razu miałam siedem zagrożeń. Wszyscy mówili, że nie mam szans i ja sama pogodziłam się z tym, że nie zdam. Któregoś razu wróciłam do domu i zobaczyłam, że moja mama płacze i mówi, że ludzie będą się na wsi z niej śmiać, jak nie zdam do kolejnej klasy. Wtedy powiedziałam sobie: „Karola, ty nie dasz rady? Pokażesz im wszystkim, że się mylą”. Ambicje zawsze miałam duże i gdy mi na czymś zależało potrafiłam być konsekwentna. Zaliczyłam wszystko, zdałam spokojnie, a ludziom szczęki opadły ze zdumienia - wspomina Karolina.

Mając 20 lat pracowała w mleczarni w Piaskach, ale trafiła też na zajęcia z boksu do Władysława Maciejewskiego, który był zaprzyjaźniony z jej rodziną.

- Chciałam spróbować boksu, żeby nie bić się ze wszystkimi bezsensownie, a do bicia cały czas mnie ciągnęło. Tak zaczęły się treningi. Ciężka praca każdego dnia, trzymanie wagi, no i zmiana stylu życia. O używkach nie mogło być mowy. Papierosy w odstawkę, dyscyplina, odpowiednia dieta, ćwiczenia. Tak mnie to wciągnęło, że całe moje życie podporządkowałam treningom. Gdy było mi ciężko wołałam „Boże dopomóż!”, bo wiadomo, że jak trwoga to do Boga. I zawsze mi pomagał - mówi Karolina.

Szybko przyszły sukcesy. Wielki talent i tytaniczna praca dziewczyny przynosiły owoce.

- Wszystko się zmieniło. Wiem, że mogłam źle skończyć, zrobić komuś krzywdę, stoczyć się na dno. Pan Bóg jednak postawił na mojej drodze boks i wspaniałego trenera, któremu wszystko zawdzięczam. Nie wstydzę się przyznać, że zawsze przed zawodami bardzo się modliłam. Chodzę do lubelskiej katedry przed obraz Matki Bożej i proszę ją o pomoc i opiekę. Wiara to ważna część mojego życia - przyznaje Karolina.

Przypomina sobie też jedne z pierwszych zawodów, gdzie w pierwszej rundzie przegrywała 4 punktami.

- Byłam załamana. Stoję w narożniku i modlę się, a raczej gorączkowo wołam w sercu „Boże pomóż!”. Przychodzi wtedy spokój, przypominają mi się słowa trenera, że jak nie wiem co robić, mam się uspokoić, zamieszać rękami i walić. Wychodzę na ring, tak robię, walę na oślep i patrzę, a moje przeciwniczka leży. Wygrywam tę walkę. Jak tu nie dziękować Matce Bożej - pyta Karolina.

Sukces nie przewrócił jej w głowie. Czy walkę wygrała czy przegrała zawsze następnego dnia stawiała się na treningu. Karierę zakończyła po nieudanym dla niej wystąpieniu na olimpiadzie w Londynie.

- Nie udało się, ale spełniło się moje marzenie, że byłam na olimpiadzie, jako pierwsza Polka w boksie. Tak całkiem przypadkiem przeszłam do historii sportu - mówi dziewczyna.

Karolina Michalczuk zdobyła 6 medali Mistrzostw Europy, 4 medale na Mistrzostwach Świata i 13 razy z rzędu była Mistrzynią Polski w boksie.