Nazywany jest biskupem od dzieci, bo przez lata prowadził religijny program dla najmłodszych w telewizji, zatytułowany "Ziarno". To tam szerszemu gronu dał się poznać jako śpiewający biskup, który momentalnie potrafił skrócić dystans między dostojnikiem Kościoła a najmłodszymi. W programie opowiadał w prosty sposób o tekstach biblijnych, wyjaśniał Ewangelię i śpiewał.

- Bardzo lubię śpiewać. To nie tylko hobby, ale i sposób na zjednywanie sobie ludzi, bo gdy ktoś widzi śpiewającego i tańczącego biskupa, łatwiej mu podejść i porozmawiać tak po ludzku, zwyczajnie - mówi bp Antoni.

Ze specjalnym koncertem dedykowanym babciom i dziadkom przybył do Lublina na Poczekajkę, gdzie opowiadał o swojej pasji i śpiewał.

Biskup Antoni nagrał płyty CD - "Opowiem ci o Jezusie", "Jestem, kocham, trwam". Ta ostatnia, jak napisał na okładce, jest rodzajem muzycznego misterium, w którym przywoływane są ewangeliczne obrazy Pana Jezusa. Piosenki można inscenizować oraz wykonywać podczas nabożeństw różańcowych lub w czasie innych religijnych spotkań, w poszczególnych okresach roku liturgicznego. Ale - jak podkreśla pasterz - jest przede wszystkim katechetą, a nie piosenkarzem.

  Bp Antoni Długosz na Poczekajce w Lublinie
Agnieszka Gieroba /Foto Gość Biskup Długosz podczas swojej długoletniej posługi zajmował się działalnością katechetyczną, dydaktyczną, naukową, społeczną oraz publicystyczno-medialną. Już podczas odbywania studiów podjął działania związane z różnymi formami pomocy grupom społecznie najsłabszym.

Pełniąc posługę parafialną w diecezji częstochowskiej, wspierał również katechetów, prowadząc spotkania konsultacyjne, wykłady i wizytacje oraz organizując dni skupienia, kursy i sympozja. Swoją wiedzą służył jako wykładowca w Metropolitarnym Krakowskim Wyższym Seminarium Duchownym (1977-1979) oraz w Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie. Aby wzmocnić ścieżkę oddziaływań katechetyczno-edukacyjnych i wychowawczych, rozpoczął drogę naukową, zwieńczając ją otrzymaniem tytułu doktora teologii (1976), habilitacją (1994) oraz tytułem profesora Wyższej Szkoły Pedagogiczno-Filozoficznej "Ignatianum" (2000).

W 1982 r. dla osób uzależnionych od narkotyków i alkoholu założył ośrodek "Betania" w Mstowie, gdzie wraz z wychowawcami prowadzi zajęcia terapeutyczne. Mając na uwadze potrzebę rozwijania zorganizowanej pomocy dzieciom głuchoniemym, chorym i niepełnosprawnym, stworzył w 1973 r. Wspólnotę Dzieci Bożych oraz rozwija zintegrowaną współpracę z rodzicami, katechetami, liturgicznymi formacjami dzieci, a także licznymi ośrodkami wyspecjalizowanymi w udzielaniu pomocy takim osobom. Zakładał też sieci placówek rekreacyjnych, jak świetlice dziecięco-młodzieżowe, obozy, kolonie, organizował pielgrzymki, wycieczki krajoznawcze.

Z potrzeby niesienia pomocy młodym osobom podjął się pełnienia posługi i funkcji duszpasterza podwórkowych kół różańcowych dzieci oraz duszpasterza ochotniczych hufców pracy (1999-2006). W 2007 r. został kawalerem Orderu Uśmiechu.