Ks. Rafał Pastwa: Spotykamy się w przededniu Światowego Dnia Autyzmu. Jest Pani prezesem fundacji, która wspiera osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, pracuje Pani również z dziećmi z autyzmem w szkole specjalnej, a poszukiwania naukowe również dotyczą tego problemu. Dlaczego właśnie autyzm?

Dr Katarzyna Patyk-Wieczorek: Problem autyzmu przyszedł do mnie sam w postaci niepełnosprawności mojego syna. Dziś Piotr ma 25 lat, jest dorosłym mężczyzną z autyzmem. Decyzja o rozpoczęciu wiele lat temu pracy naukowej była warunkowana chęcią wpływu na podniesienie jakości życia osób z ASD, a tym samym pomocy własnemu dziecku. Bardzo silnym impulsem były problemy edukacyjne mojego syna. Dotyczyły one nie tylko realizacji samego procesu nauczania, ale przede wszystkim gotowości i otwartości placówek oświatowych do przyjęcia dziecka z autyzmem. Jak wielu rodziców ja również zdecydowałam się wówczas na szkołę masową, mając nadzieję, że w gronie zdrowych dzieci syn przestanie mieć autyzm. Dzisiaj już wiem, że wybór takiej opcji podyktowany był chęcią ratowania własnej psychiki i próbą radzenia sobie z akceptacją odmienności własnego dziecka.