Pani Maria nie tylko wymodliła u św. Anny męża, ale i nawrócenie dla swojego zięcia i wiele łask dla wnuków.

− Pochodzę z Lubartowa, tu byłam chrzczona, byłam u Pierwszej Komunii. Moja mama zawsze uczyła nas, że wiara w życiu pomaga przetrwać największe burze, a św. Anna jest orędowniczką w wielu sprawach związanych z życiem rodzinnym. Najpierw puszczałam to trochę mimo uszu, choć miałam zawsze wielki szacunek do wiary i św. Anny. Nie potrzebowałam jednak pomocy. Kiedy skończyłam 20 lat, wciąż słyszałam pytania, kiedy wyjdę za mąż. Nie chciałam wychodzić za chłopaków z okolicy, którzy często zaglądali do kieliszka. Zaczęłam więc prosić św. Annę o dobrego męża. Ilekroć przechodziłam koło kościoła, wstępowałam na chwilę i wzdychałam w tej intencji. Trwało to 10 lat i moi bliscy już stracili nadzieję, że wyjdę za mąż. Wówczas poznałam Kazika, który przyjeżdżał do Lubartowa do swego wuja i pomagał mu w prowadzeniu małego warsztatu. Widziałam, że co niedziela chodzi do kościoła i nie stoi z innymi panami pod budką z piwem. Zakochaliśmy się i pobraliśmy właśnie w kościele św. Anny. Do dziś dziękuję za mojego męża – mówi pani Anna.