Pełen historii cmentarz w Bychawie

Agnieszka Gieroba Agnieszka Gieroba

publikacja 30.10.2019 09:45

Na wielu najstarszych pomnikach z trudem można odczytać napisy. Wytarł je czas lub porosły mchem, a jednak to one opowiadają historię Bychawy i ludzi, którzy żyli przed nami.

Odwiedzając cmenatarz w Bychawie warto zatrzymać się przy najstarszych grobach. Odwiedzając cmenatarz w Bychawie warto zatrzymać się przy najstarszych grobach.
Agnieszka Gieroba /Foto Gość

Wystarczy rzut oka na piękny rozległy cmentarz bychawski, by zobaczyć, gdzie historia splata się z teraźniejszością. Nad tradycyjnymi grobami góruje kaplica, którą w 1884 roku postawiła Maria Duniewska ówczesna właścicielka dóbr Podzamcze, dla upamiętnienia zmarłego rok wcześniej syna Adama, tu pochowanego. Poddawana przez rodzinę bieżącym remontom do czasów II wojny światowej, po jej zakończeniu wymagała prac, które parafia kilkakrotnie przeprowadzała. Dziś też jej stan domaga się interwencji, ale nikt z potomków dawnych właścicieli prawdopodobnie już nie żyje, a innych funduszy brakuje.

Najstarsze z nagrobków na bychawskim cmentarzu pochodzą z XIX wieku i wyglądają zupełnie inaczej niż te współczesne. Nie chodzi tylko o zmieniające się mody i materiały, z których je wykonano, ale przede wszystkich o napisy. Dziś ludzie zwykle umieszczają imię, nazwisko, datę urodzenia i śmierci. Na tych starych pomnikach często można dowiedzieć się, jaki zawód wykonywał zmarły, gdzie mieszkał i kogo osierocił. Przez to dawni mieszkańcy opowiadają tym współczesnym, jak dawniej wyglądało życie.

Na jednym ze starych pomników można odczytać, że spoczywa tu Michał Juliusz Konkowski doktor medycyny urodzony w 1831 roku, którego w 1891 żegnała żona. Na nagrobnej tablicy kazała napisać: „Pomnik ten stawiam drogiemu mężowi mojemu”. Dowodem miłości jest także nagrobek Kamili Grabowskiej, na którym możemy przeczytać: „W dowód pamięci ukochanej żonie, Kamiliji z Ciągwińskich Grabowskiej, która przeżywszy lat 31 zakończyła życie w dniu 22.04.1895 roku”.

To także ze zniszczonej płyty możemy dowiedzieć się, że na przełomie XIX i XX wieku w Bychawie mieszkał wspaniały organista. Na jego mogile umieszczono napis: „Eugeniusz Berezecki, długoletni organista, prezes Jedności, kasjer Towarzystwa Kredytowego w Bychawie, żył lat 52. Zmarł w 1912 roku. Poczciwemu człowiekowi, sumiennemu pracownikowi ten pomnik postawił proboszcz”. Spacerując po najstarszej części cmentarza napotykamy także mogiłę Zofii Przewłockiej, patronki szkoły w Woli Gałęziowskiej, której społeczność grobem się opiekuje. Swoje miejsce na bychawskim cmentarzu mają także pracujący tu niegdyś kapłani. Wśród nich są ks. Antoni Kwiatkowski, ks. Władysław Opaliński, ks. Roman Wach, ks. Franciszek Puczyński i ks. Dominik Maj. Na każdym z tych grobów odczytać możemy kilka zdań charakteryzujących te postaci. O wszystkich dzisiejsi parafianie pamiętają, ale szczególne miejsce zajmuje ks. Dominik Maj, więzień obozów koncentracyjnych, który po II wojnie światowej wrócił do Bychawy i mimo traumatycznych doświadczeń obozowych, pełen miłości i dobroci, służył ludziom do 1976 roku.

Spacerując po cmentarnych alejkach warto zatrzymać się też przy tych najstarszych mogiłach, które często chylą się ku upadkowi i jak proszą napisy na wielu z nich westchnąć za te dusze do Boga.

Msza na cmentarzu w Bychawie 1 listopada odbędzie się o godz. 11.30.