Ks. Rafał Pastwa: Kiedy na poważnie zetknął się Pan z ludzkim cierpieniem i chorobą?

Dawid Górski: W mojej rodzinie większość osób jest zdrowa. Od dawna jesteśmy świadomi konieczności dbania o zdrowie, czy to przez aktywność fizyczną, czy zdrowe odżywianie, regularne stosowanie badań. Bliższy kontakt z osobami chorymi czy obciążonymi wieloczynnikowo miałem dopiero na studiach, w ramach zajęć klinicznych. Tych zajęć, począwszy od trzeciego roku, było sporo. Spotykałem wielu pacjentów, wiadomo było, że niektórzy wyjdą ze szpitala po kilku dniach, byli też pacjenci w stanie terminalnym. W ramach zajęć z onkologii jedne z zajęć obowiązkowych musiały być zrealizowane w hospicjum, pośród pacjentów, którymi opiekowano się paliatywnie. Dla mnie mocnym doświadczeniem było spotkanie z kobietą, z zawodu pediatrą, która była w tak ciężkim stanie. Zrozumiałem wtedy, że jeśli nie pokierujemy swoim życiem i zdrowiem odpowiednio, jeśli nie będziemy się badać regularnie, to i nas może spotkać podobny los.