Pierwsze tego typu upamiętniające napisy tworzono w języku łacińskim. W Polsce za jeden z najstarszych uznaje się 14-wersowy utwór poświęcony Bolesławowi Chrobremu. Na szerszą skalę epitafia w języku polskim zaczęły powstawać w XVI wieku.

O ile do tego czasu głównymi motywami tworzenia inskrypcji nagrobnych były powody historyczne, tak koniec tego stulecia przyniósł duże zmiany. Nie tylko wielkie postaci chciały zostawić po sobie ślad, ale i zwykli obywatele dbali o pamięć bliskiej sobie osoby. Ogromną wagę przywiązywano do utrwalenia osobowości zmarłego, zarówno bardziej, jak i mniej znanego większej społeczności. Dlatego nagrobne tablice zwierały nie tylko daty narodzin i śmierci, ale i informacje o zawodzie lub majątku zmarłego.