Gdyby nie jego szczodrość i dalekowzroczność, nie doszłoby do powstania w 1918 r. Uniwersytetu Lubelskiego, który od 1928 r. nosi nazwę Katolicki Uniwersytet Lubelski. Karol Jaroszyński był genialnym finansistą, polskim patriotą, najbogatszym człowiekiem w ówczesnym imperium rosyjskim.

Sfinansował powstanie KUL. Wspierał organizacje i środowiska polonijne w Kijowie, a potem w Petersburgu, koncentrował się na umacnianiu edukacji i kultury, przyczynił się do powstania oraz rozwoju wielu organizacji, które dały wykształcenie i pozycje licznym Polakom. Rewolucyjne działania bolszewików po 1917 r. doprowadziły do nacjonalizacji banków, przejęto jego pieniądze, a także mnóstwo nieruchomości. Ale nawet wtedy wspierał uniwersytet w Lublinie. Pierwsze jego spotkanie z ks. Idzim Radziszewskim w Petersburgu nie zapowiadało, że Jaroszyński sfinansuje powstanie i funkcjonowanie uniwersytetu katolickiego w Lublinie, jednak już w lutym 1918 r. podczas spotkania w mieszkaniu ks. Czesława Falkowskiego powołano Komitet Organizacyjny. Ksiądz I. Radziszewski, ówczesny rektor Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu, jako miejsce powstania uczelni katolickiej na terenie odradzającej się Polski wskazywał Włocławek, z którym był związany, Jaroszyński Krzemieniec, Równe czy Zamość. Nie wiadomo, kto ostatecznie przeforsował Lublin jako miejsce powstania uniwersytetu katolickiego, który miał stać się zapleczem kształtowania elit niepodległej Polski.