Oboje pochodzą z Szydłowca i już tam jako młodzi ludzie trafili do wspólnoty oazowej. – W naszych domach bywały różne sytuacje, a wspólnota oazowa dawała radość spotkania z rówieśnikami, dystans od trudnej niekiedy codzienności, poczucie bezpieczeństwa i zbliżała do Boga. To właśnie w oazie Pan pozwolił nam się poznać, zaprzyjaźnić i zakochać w sobie – mówią Anna i Jacek Środowie, nowa para diecezjalna Domowego Kościoła Ruchu Światło−Życie archidiecezji lubelskiej.

Kiedy przyjechali do Lublina na studia, myśleli, że droga formacji oazowej już się dla nich zakończyła. Nie przyszło im na myśl szukać oazy studenckiej, natomiast zaangażowali się we wspólnotę Odnowy w Duchu Świętym. – To był dobry czas, ale w tej wspólnocie każdy z nas traktowany był indywidualnie i niezależnie od drugiego człowieka korzystał z różnych charyzmatów. My byliśmy już parą i chcieliśmy razem przeżywać naszą relację z Jezusem. Planowaliśmy ślub i czuliśmy, że to nie jest droga dla nas jako małżonków – wspomina Jacek.

Poszukiwanie

W czerwcu 2001 roku pobrali się, a we wrześniu, podczas niedzielnej Mszy św. w parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie, usłyszeli świadectwo małżonków, którzy zachęcali, by włączyć się w formację w Domowym Kościele. – Nie pamiętam, o czym ci ludzie mówili, ale ujęło mnie, że robili to razem, że droga, do której zachęcali, była wspólna dla męża i żony. Powiedziałam Jackowi, że chciałabym spróbować – wspomina Ania. Szukali możliwości, by dołączyć do formacji małżonków. – Nie było wówczas w naszej parafii żadnego kręgu DK, ale jeździliśmy do parafii Świętej Rodziny. Różnie to wyglądało i na początku mieliśmy wątpliwości, czy to jest to, czego szukamy. Zachęcano nas jednak, by pojechać na rekolekcje wakacyjne i doświadczyć, czym jest Domowy Kościół. Postanowiliśmy tak zrobić i potem podjąć decyzję, czy zostajemy, czy szukamy czegoś innego – opowiadają.