Ksiądz Profesor Józef, biskup, był bardzo inteligentnym, przenikliwie myślącym filozofem przyrody (także filozofem matematyki). W Krakowie (w ówczesnej Papieskiej Akademii Teologicznej) prowadził cykl wykładów, na które, zwłaszcza w latach 80-tych tłumnie przychodzili studenci, asystenci, pracownicy naukowi z innych uczelni. Prowadził je mistrzowsko. Ściśle współpracował z ks. prof. Michałem Hellerem. Razem prowadzili seminarium interdyscyplinarne z filozofii przyrody, metodologii nauk, filozofii religii, na które zapraszał znakomitych prelegentów z Polski i z zagranicy (miał z nimi wiele osobistych kontaktów). Człowiek o bardzo żywym umyśle, elokwentny, precyzyjny w prezentowaniu nieraz bardzo zawiłych i trudnych tez filozoficznych. W stosunku do ludzi go otaczających bardzo bezpośredni, otwarty, nigdy nie spoglądający na innych z góry, bardzo przyjazny wobec młodszych pracowników uczelni, z którymi (w przeciwieństwie do innych) był na "ty". Chętnie służył pomocą w sposób naturalny, prosty i bezinteresowny. U tych, którzy go znali nie z prasy (prasa wykrzywiła jego obraz), ale z bezpośrednich kontaktów, pozostawił po sobie jak najlepsze wspomnienia.