O uczczenie pamięci Stanisława Kalinowskiego zabiegali lubelscy adwokaci, którzy za wzór stawiają sobie postać przez wiele lat związaną z Lublinem.

- Ponad 30 lat trwały starania o upamiętnienie tej niezwykłej postaci. Wielokrotnie lubelska palestra wychodziła z propozycjami, by w jakiś szczególny sposób pokazać mieszkańcom Lublina postać adwokata Stanisława Kalinowskiego. W końcu udało się - mówi Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie adw. Stanisław Estreich.

Postać przedwojennego adwokata przybliżył zgromadzonym były sędzia Trybunału Konstytucyjnego, przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej, adwokat Ferdynand Rymarz, który z tą niezwykłą postacią zetknął się podczas stanu wojennego, gdy zauważył w lubelskiej katedrze tablicę upamiętniającą Stanisława Kalinowskiego.

- Poruszyła mnie ta tablica umieszczona na podłodze niczym wycieraczka, na której widniał napis: "Ścierajcie próżność moją modląc się za duszę Stanisława". Zacząłem pytać o postać związaną z tym napisem i tak dowiedziałem się o Stanisławie Kalinowskim - mówi Ferdynand Rymarz.

Na uroczystości obecny był także wnuk Rafał Kalinowski, który o swym dziadku napisał książkę.

Życiorys Stanisława Kalinowskiego jest ogromnie bogaty. Przebija się zwłaszcza wątek aktywności społecznej, szacunku wobec wykonywanego zawodu i ludzi, troska o dobro wspólne i poświęcenie. Oraz żywa wiara. Stanisław Jerzy Kalinowski urodził się 14 kwietnia 1888 r. we Lwowie. Tam ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego i odbył aplikację sądową. W 1915 r. został oddelegowany do Lublina, gdzie pełnił ważne funkcje. W 1921 r. został wpisany na listę adwokatów Rady Adwokackiej w Lublinie. Był wybierany na funkcję dziekana Rady Adwokackiej w Lublinie.

W czasie okupacji przewodniczył konspiracyjnym zespołom adwokackim angażując się w pomoc adwokatom i ich rodzinom. Wykazał się bohaterską postawą, gdy Niemcy zażądali przygotowania listy adwokatów celem ich wysiedlenia. Wówczas na listę wpisał tylko swoje nazwisko.

Odsłonięta w Lublinie tablica poświęcona Stanisławowi Kalinowskiemu jest wyrazem szacunku i hołdu oddanego wieloletniemu dziekanowi lubelskiej Izby Adwokackiej, człowiekowi zasłużonemu dla Lublina, ale i generalnie dla kultury polskiej. To Stanisław Kalinowski w pierwszych dniach II wojny światowej przejął ewakuowany z Warszawy obraz Jana Matejki „Bitwa pod Grunwaldem” i doprowadził do ukrycia ważącego 1,5 tony 4,5-metrowego rulonu w budynku biblioteki przy ulicy Narutowicza, a w lipcu 1944 roku oddał płótno władzom PKWN.

W 1951 roku został z powodów politycznych skreślony z listy adwokatów a rok później Wyższa Komisja Weryfikacyjna przy Ministrze Sprawiedliwości przywróciła mu prawo wykonywania zawodu.

Był członkiem Towarzystwa „Muzeum Lubelskie”, Lubelskiego Koła Polskiego Towarzystwa Naukowego, a także lubelskich władz Polskiego Czerwonego Krzyża. Był też prezesem Komisji Likwidacyjnej szacującej straty po I wojnie światowej, jako prawnik i organizator zajmował się organizacją Instytutu Lubelskiego, doradztwem Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik". Był prezesem Komitetu Odbudowy Katedry lubelskiej po II wojnie światowej, z uwagi na te zasługi oraz pomoc świadczoną na rzecz Kurii Lubelskiej otrzymał tytuł szambelana papieskiego. W 1944 roku wraz z innymi osobami założył i pełnił funkcję prezesa Centralnego Komitetu Opieki Społecznej. Stanisław Jerzy Kalinowski zmarł w Lublinie 10 lipca 1954 roku i został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej.