Wspomnienie o kard. Stanisławie Nagym

Był zawsze głęboko zaangażowany w życie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, identyfikował się z ideą uniwersytetu katolickiego oraz był promotorem KUL za granicą. Dzięki prestiżowi naukowemu nawiązywał liczne kontakty z różnymi ośrodkami naukowymi, głównie włoskimi, francuskimi i belgijskimi, utrwalając pozycję naszego uniwersytetu w zagranicznych kręgach myśli katolickiej.
Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji administracyjnych na KUL m.in. był kierownikiem Sekcji Teologii Porównawczej, która dzięki jego zabiegom została przemianowana w Instytut Ekumeniczny. Pełnił także funkcję prodziekana Wydziału Teologii. Jego szczególną troską było wychowanie młodzieży akademickiej w duchu katolickim. Ja także należę do grona Jego wychowanków. Jego wykłady były nie tylko źródłem gruntownej wiedzy, ale stanowiły osobiste świadectwo głębokiego i  odpowiedzialnego zaangażowania w życie Kościoła.
Kardynał reprezentował nasz Uniwersytet w wielu szacownych gremiach, zwłaszcza tych, związanych z dialogiem ekumenicznym. Był członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej, przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu Polski do spraw Nauki. Przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Wielką radością dla całej uniwersyteckiej społeczności była nominacja kardynalska księdza profesora, którą odebrał z rąk swego wielkiego przyjaciela papieża Jana Pawła II.
Ten kardynał i profesor jest autorem kilkunastu pozycji książkowych i ponad 250 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Nauki o Kościele nie oddzielał od życia w Kościele. Bronił praw Kościoła do wolności działania i praw człowieka wierzącego do wolności słowa, sumienia i publicznego wyznawania swej wiary. Zgłębiając wnikliwie doktrynę soborową, starał się ją wcielać w życie.
KUL był i niezmiennie jest wdzięczny za dar jego obecności.