Wydział Teologii KUL za klauzulą sumienia

Nie stygnie atmosfera dyskusji dotyczącej klauzuli sumienia w ramach wykonywania zawodu lekarza. W centrum sporu znaleźli się zwłaszcza dwaj profesorowie medycyny: Oleszczuk i Chazan. Wśród społeczeństwa dostrzega się różne stanowiska w tej sprawie, podobnie wśród naukowców - w tym ze środowisk kościelnych. Pytanie zasadnicze dotyczy kształtu i zakresu klauzuli sumienia. Ale w ostatnim czasie toczą się dyskusje o to czy prawo sumienia i prawo naturalne stoi ponad prawem stanowionym. W tej sprawie specjalne oświadczenie wydała Rada wydziału Teologii KUL. Poniżej publikujemy pełną treść oświadczenia.

Oświadczenie Rady Wydziału teologii KUL

Jako Rada Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, w duchu wierności nauczaniu Świętego Patrona naszej Uczelni, potwierdzamy swoje niezmienne stanowisko wobec kwestii ochrony życia ludzkiego i w całej rozciągłości przyjmujemy za swoje, słowa św. Jana Pawła II wyrażone w encyklice Evangelium vitae: „Od samych początków Kościoła przepowiadanie apostolskie pouczało chrześcijan o obowiązku posłuszeństwa władzom publicznym prawomocnie ustanowionym (por. Rz 13, 1-7; 1 P 2, 13-14), ale zarazem przestrzegało stanowczo, że trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi (Dz 5, 29)” (EV 73).

Zdajemy sobie sprawę, że „wprowadzenie niesprawiedliwych ustaw prawnych stawia często ludzi moralnie prawych przed trudnymi problemami sumienia dotyczącymi kwestii współpracy, a wynikającymi z obowiązku obrony własnego prawa do odmowy uczestnictwa w działaniach moralnie złych” (EV 74). Wyrażamy głęboką solidarność z pracownikami służby zdrowia, którzy  znoszą różnego rodzaju trudności związane z korzystaniem z klauzuli sumienia.

Jesteśmy głęboko przekonani, że „lekarze, personel medyczny i pielęgniarski oraz osoby kierujące instytucjami służby zdrowia, klinik i ośrodków leczniczych powinny mieć zapewnioną możliwość odmowy uczestnictwa w planowaniu, przygotowywaniu i dokonywaniu czynów wymierzonych przeciw życiu. Kto powołuje się na sprzeciw sumienia, nie może być narażony nie tylko na sankcje karne, ale także na żadne inne ujemne konsekwencje prawne, dyscyplinarne, materialne czy zawodowe” (EV 74).

Działania na rzecz dyskredytowania pracowników służby zdrowia, którzy ofiarnie troszczą się o ratowanie życia ludzkiego oceniamy jako niesprawiedliwe i sprzeczne z duchem powołania służb medycznych, kierujących się zarówno przysięgą Hipokratesa, jak i duchem Ewangelii. Nie odrzucając prawnej zasady dura lex sed lex (twarde prawo, lecz prawo), pragniemy przypomnieć, że summum ius summa iniuria (najwyższe prawo, najwyższa niesprawiedliwość). Zmuszanie do współuczestnictwa w działaniach przeciwnych życiu i zdrowiu, sprzecznych z prawem naturalnym i sumieniem wrażliwym na fundamentalne wartości moralne, nie może znaleźć usprawiedliwienia w powoływaniu się na dyrektywy prawa pozytywnego, które nie może być uznane za najwyższy autorytet moralny. Apelujemy o pełne poszanowanie klauzuli sumienia i wspieramy dążenia do podjęcia działań, aby rozwiązania prawne przyjęły kształt zapewniający zachowywanie wolności sumienia.