Społeczeństwo. Podobno by rozwinąć skrzydła bądź zwyczajnie zrealizować swoje marzenia, wystarczy mieć dobry pomysł i dostęp do internetu.
Ci, którzy korzystają bądź korzystali już z crowdfundingu, mówią, że niekoniecznie trzeba być wielkim przedsiębiorcą. Nie trzeba być nawet małym biznesmenem. Wystarczy mieć pasję i wiedzieć, czego się chce. No i oczywiście mieć superpomysł. Właśnie głównie na pomyśle opiera się cała inicjatywa, która od jakiegoś czasu także w Polsce staje się coraz bardziej popularna. Crowdfunding to inaczej mówiąc finansowanie jakiegoś przedsięwzięcia przez społeczeństwo. Możemy sobie wyobrazić, że przynosimy w jakieś miejsce pustą walizkę, do której mamy przyczepioną kartkę z opisanym marzeniem. Po jakimś czasie walizka zapełnia się pieniędzmi na zrealizowanie tego marzenia. I wcale nie jest to bajka. Od kilku lat działają w Polsce portale internetowe, dzięki którym ludzie mający dobry pomysł, którym uda się przekonać do niego ekspertów z poszczególnych portali, finansują swe przedsięwzięcia dzięki udziałowi społeczeństwa.
Z miłości do Jakuba
Krzysztof Księski z Lublina i Marek Farfos z Wojsławic, miłośnicy fantastyki i przygód Jakuba Wędrowcza, bohatera książek Andrzeja Pilipiuka, jakiś czas temu zapałali pragnieniem postawienia swojemu ulubieńcowi pomnika w Wojsławicach. Pragnienie było wielkie, na przedsięwzięcie brakowało jednak pieniędzy. – Ponieważ staram się być na bieżąco z nowinkami technicznymi, znalazłem portal polakpotrafi.pl, na którym mogliśmy zaprezentować nasz pomysł z nadzieją, że ktoś go wesprze – opowiada Krzysztof Księski, prezes Lubelskiego Stowarzyszenia Fantastyki „Cytadela Syriusza”. – Przygotowaliśmy opis przedsięwzięcia oraz formę rekompensaty dla tzw. udziałowców i czekaliśmy. Po wyznaczonym czasie okazało się, że miłośników Wędrowcza w Polsce jest więcej i zaplanowany na 6 tys. budżet został przekroczony. Przy wjeździe do Wojsławic stanęła trzymetrowa rzeźba Jakuba Wędrowcza, wyrzeźbiona w drewnie lipowym według projektu rzeźbiarza ludowego Ryszarda Staińskiego.
Zysk obustronny
Po zrealizowanym projekcie trzeba było się oczywiście odwdzięczyć darczyńcom, bo zysk z przedsięwzięcia zgodnie z zasadą crowdfundingu musi być obustronny. Miłośnicy Wędrowcza otrzymali książki z autografami Andrzeja Pilipiuka i zdjęcia Pilipiuka przy pomniku. Co niektórym trafiło się także wystąpić w opowiadaniach o Jakubie Wędrowczu. Wszyscy zaś bez wyjątku zostali upamiętnieni na dwóch tablicach z nazwiskami darczyńców, które umieszczone są obok pomnika. Krzysztof Księski przekonuje, że crowdfunding to niezwykły sposób na realizowanie swoich pomysłów. Podkreśla jednak, że nie każdy z tej formy finansowania może skorzystać. – Pomysł musi mieć specyficzny charakter, to znaczy musi mieć coś, co porwie tłum – wyjaśnia. – W crowdfundingu nie chodzi o to, by kilka osób wpłaciło nam duże sumy. Lepiej dostać sto małych wpłat niż dziesięć dużych. Bo to coś więcej niż tylko pieniądze, to zaangażowanie społeczeństwa w jakieś wspólne działanie. Trzeba jednak wiedzieć, jak tłum zachęcić, by ten się zaangażował.
Sposób na ziemię
Zachęcić tłum aktualnie próbuje Olga Wesołowska, której przedsięwzięcie dotyczące rozwoju plantacji lawendy na Lubelszczyźnie od 4 września jest aktywne na stronie polakpotrafi.pl. Olga – jak opowiada – kilka lat temu posadziła w przydomowym ogródku rodziców cztery krzaki lawendy. Gdy rozrosły się na tyle, że można było z lawendy robić bukiety czy szyć poduszeczki, postanowiła rośliną zająć się bardziej na poważnie. – Moi dziadkowie mają 2 ha ziemi w Siedliszczu pod Chełmem, niestety nie mają już sił, by ją uprawiać. Chciałam ich odciążyć, by nie zmarnować tej ziemi – opowiada dziewczyna. Halina i Marian Lendzionowie wnuczce, która przejawia zainteresowania ich ukochaną ziemią, chętnie pomagają. – Moja babcia z zapałem wyrywa chwasty, a dziadek jako krawiec z zawodu ze swoją miarką pomaga rozmieszczać poszczególne krzaczki na polu. A jak się okazuje, nie jest to wcale takie proste. Olga posadziła już 300 krzaków lawendy, a wymagania wobec każdej sadzonki są bardzo precyzyjne. – Trzeba je sadzić w odległości metrowej od siebie, rzędy zaś muszą być porozdzielane półtorametrową przerwą – wyjaśnia Olga.
Wyraź swoją opinię
napisz do redakcji:
gosc@gosc.plpodziel się