Ks. Stanisław Stępień, od 12 lat proboszcz parafii Rybitwy podkreśla, że zawsze stawiał na człowieka i nigdy się nie zawiódł.

- Z moich doświadczeń jako kapłana wynika, że zaraz po Panu Bogu trzeba stawiać na człowieka. Inwestycja w ludzi, swego czasu, zainteresowania, okazanego zaufania, życzliwości jest najlepszą z możliwych. To z ludzi buduje się wspólnotę, która może na siebie liczyć. Odkąd jestem proboszczem w Rybitwach, niemal każdego dnia doświadczam pomocy i życzliwości parafian. Razem z nimi udało się nam wykonać wiele prac w parafii, które po ludzku wydawały się niemożliwe do zrealizowania. Kiedy jednak cała wspólnota zawierzyła dzieło Panu Bogu prosząc Go o pomoc i sama włożyła wszystkie swoje siły w realizację, najtrudniejszych zamierzeń, zawsze się udało. Jestem za to wdzięczny ludziom z mojej parafii, że nigdy nie odmawiają, gdy trzeba pomóc i że traktują kościół jako ich własność. Tak powinno być - mówi ks. Stanisław.

Parafia w Rybitwach istniała już w 1326 r. Uposażenie stanowiła dziesięcina, pola uprawne, łąki i dochód z 2 karczm. Na skutek przejścia właścicieli Rybitw, Ossolińskich na kalwinizm był tu od lat 80-tych XVI w. do lat 40-tych XVII - silny ośrodek protestancki, zaś przed 1637 r. zaczął funkcjonować zbór kalwiński.

Do końca XIX w. istniał przy parafii szpital dla ubogich, a w XVIII w. zaczęło działać bractwo szkaplerzne. W okresie przedrozbiorowym parafia należała do archidiakonatu zawichowskiego i obejmowała m. in. tereny parafii Józefów i Prawno. Stąd od dość dawna był przy kościele proboszcz i wikariusz.
W latach 1897-1917 siedziba parafii znajdowała się przy kościele pobernardyńskim w Józefowie. Na mocy dekretu bpa S. Wyszyńskiego z 3.11.1946 r. siedzibę na stałe przeniesiono do Józefowa. Kościół w Rybitwach pozostał świątynią rektoralną. Mieszkał tu wikariusz będący równocześnie rektorem kościoła. Ponowna erekcja parafii w Rybitwach nastąpiła 15.09.1975 r. dekretem bpa B. Pylaka.

Więcej o Rybitwach, kościele i ludziach z tej okolicy w kolejnym "Gościu Niedzielnym".