Ucieczki z Majdanka

- Uważam, że to znakomity pomysł. Co innego zwiedzać muzeum i patrzeć na nie jak na wielką całość, gdzie ginęły tysiące ludzi, a co innego poznać indywidualne losy więźniów. Takie spotkanie z kimś niemal twarzą w twarz, bardziej porusza wyobraźnię i serce, a tym samym zapada w pamięć na długie lata. To lekcja historii, jakiej w szkolnej klasie nie jesteśmy w stanie przeprowadzić - mówi Marcin Paluch, historyk.

Skandaliczne warunki bytowania w obozie koncentracyjnym na Majdanku doprowadzały więźniów do granic wytrzymałości. Często jedyną szansę ocalenia widzieli oni w ucieczkach. Ich próby podejmowali w pojedynkę i w grupach.

Ucieczki indywidualne były efektem sprzyjającej okazji, oddalenia się poza zasięg straży obozowej. Ucieczki zorganizowane poprzedzały przeważnie drobiazgowe przygotowania.

Historie więźniów Majdanka, którzy odważyli się na taki krok, poznają uczniowie lubelskich gimnazjów oraz szkół średnich.

Podczas warsztatów historycznych młodzież dowiaduje się, jak wyglądał system strzeżenia i sposoby izolacji więźniów w obozie koncentracyjnym na Majdanku. Uczniowie poznają również kulisy wybranych ucieczek z obozu, m.in. losy jeńców radzieckich, którzy zbiegli w lipcu 1942 roku, czy dwóch więźniarek, które schowane do worków z odzieżą zostały wywiezione z obozu przez jednego z członków załogi obozowej.

Dla młodzieży przygotowano także gry terenowe w przestrzeni Muzeum. W ich trakcie młodzież znajdzie informacje na temat obozowej codzienności, którą należało uwzględnić, planując ucieczkę z Majdanka.

To już drugi z projektów Muzeum skierowany do młodych.  Pierwszy etap projektu „Majdanek - historie nieoczywiste”, wspólnej inicjatywy Dzielnicowego Domu Kultury „Bronowice” w Lublinie i Państwowego Muzeum na Majdanku, poświęcony był działalności Radia Majdanek.