Boży człowiek w trudnych czasach

Praca w instytucjach kościelnych nie przysłaniała mu nigdy zwykłego człowieka. Swój czas dzielił między kurialne obowiązki a pracę duszpasterską.

- To kapłan, który dał się poznać na wielu polach pracy duszpasterskiej. Najpierw jako wikary w kilku parafiach, potem jako rektor dwóch kościołów w Lublinie Świętego Ducha i Matki Bożej Zwycięskiej. Odbyte studia prawnicze i zdolności rozwiązywania trudnych spraw w trudnych czasach, jakie przypadły na młodość ks. Franciszka sprawiły, że coraz częściej angażowano go do spraw w diecezji. Tak został kanclerzem i bliskim współpracownikiem trzech lubelskich biskupów. Patrząc na jego życie nie można nie śpiewać Bogu Te Deum - mówił abp Stanisław Budzik dziękując ks. prałatowi Franciszkowi Przytule za lata pracy na rzecz archidiecezji.

Wśród wielu ważnych i odpowiedzialnych zadań szczególnie zapisał się w historii kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie, gdzie od listopada 1987 r. do 6 lipca 2009 r. był rektorem.  Od 1993 r. był też kapelanem Związku Żołnierzy Armii Krajowej ­ Oddział Lublin.

Jako rektor doprowadził do szybkiego zbudowania nowego, pię­trowego Domu Rektoralnego, zakupienia i zainstalowania no­wych organów, generalnej renowacji ołtarza wielkiego i figury Najświętszej Maryi Panny oraz gruntownego remontu zewnętrz­nego kościoła i plebanii.

W 1988 r. zorganizował w kościele Powizytkowskim Tydzień Eucharystyczny w ramach Diecezjalnego Kongresu Eucharystycznego w Lublinie. Jako duszpasterz kościoła rektoralnego i kapelan Związku Żołnierz AK. kontynuował i rozwijał organizowane w tej świątyni uroczystości religijno­patriotyczne, celebrując osobiście nabożeństwa roczni­cowe i Msze święte w intencji Ojczyzny oraz bohaterów narodo­wych i męczenników ­ tragicznych ofiar wrogiej przemocy. Wy­głaszał wstępy historyczne i okolicznościowe homilie z okazji świąt państwowych oraz innych obchodów i rocznic, związanych z dziejami narodu i państwa.

Jest dr prawa kanonicznego i mgr teologii. Obecnie mieszka w parafii pod wezwaniem Nawrócenia św. Pawła, gdzie służy duszpasterską pomocą. Mimo wielu emerytalnego nie kończy swojej posługi w diecezji i tam gdzie może chętnie przychodzi z pomocą.