Rok 2019 będzie dla tego miejsca szczególny, ze względu na 75. rocznicę jego powstania. Placówkę zorganizowano jesienią 1944 roku, gdy w wielu miejscach na ziemiach polskich i w Europie trwały jeszcze działania wojenne.

Edukacja i postpamięć

Muzeum na Majdanku wprowadza nową identyfikację wizualną. Nowy znak graficzny znajdzie się na materiałach promocyjnych i w mediach. − Logotyp to cztery poziome linie o różnej grubości, które symbolizują wiele brył, ale i krajobraz byłego obozu na Majdanku – wyjaśnia Agnieszka Kowalczyk-Nowak, rzecznik prasowy muzeum. Były KL Majdanek odwiedzają osoby z Polski i z zagranicy: młodzież znad Wisły, ale też młodzi Izraelczycy, Amerykanie czy przedstawiciele innych krajów. W zeszłym roku do ośrodka przyjechało ponad 217 tys. osób.

Przy liczeniu frekwencji pracownicy biorą pod uwagę wszystkich zwiedzających obozy: Majdanek, Bełżec i Sobibór. Jednak od ponad roku trwają prace wykończeniowe w ostatnim z wymienionych obozów. Pierwsi zwiedzający będą mogli pojawić się w Sobiborze w połowie 2020 roku. Pracownicy PMM przez lata wypracowali koncepcję pod nazwą „pedagogika pamięci” i bazując na niej, podejmują działania edukacyjne. – To nie tylko lekcje muzealne, ale też kilkudniowe pobyty studyjne, w których bierze udział młodzież zagraniczna − mówi A. Kowalczyk-Nowak. Tego typu działania należy docenić także w kontekście szczególnego rodzaju pamięci – czyli postpamięci. Jest ona zapośredniczona nie przez wspomnienia, ale wyobraźnię i twórczość u pokoleń, które nie pamiętają czasu wojny i Szoah.

Zakochanie na nieludzkiej ziemi

Podczas spotkania „Miłość za drutami Majdanka”, zorganizowanego 14 marca przez Annę Wójtowicz z Państwowego Muzeum na Majdanku, przedstawiono wyjątkowe historie więźniów obozu. Wiele z nich stanowi dowód na to, że warunki niemieckiego obozu koncentracyjnego nie były dla miłości żadną przeszkodą. Miłość do drugiej osoby niejednokrotnie pozwoliła przetrwać piekło obozu. − Wydawać by się mogło, że rzeczywistość obozu koncentracyjnego: epidemie, choroby, wysoka śmiertelność nie zostawiały miejsca na uczucia, zwłaszcza takie jak miłość. A tymczasem było inaczej. Są różne historie miłosne. Także te, które rozpoczęły się w rzeczywistości obozowej, na nieludzkiej ziemi. Miłość przetrwała obóz, wojnę, ale nie zawsze była kontynuowana w taki sposób, jakbyśmy chcieli to sobie wyobrazić. Czasami bohaterowie odnajdywali się po wojnie, ale było już zbyt późno na wspólne życie – tłumaczy A. Wójtowicz.