Pierwszym punktem obchodów jubileuszowych była Msza św. w archikatedrze lubelskiej pod przewodnictwem abp. Stanisława Budzika, metropolity lubelskiego. Arcybiskup w homilii zauważył, że Bóg zawsze upomina się o biednych i uciśnionych, będąc adwokatem tych, którzy doznają niesprawiedliwości. W nawiązaniu do Ewangelii o najważniejszym przykazaniu – podkreślił, że miłość wobec Boga zawsze się weryfikuje miłością wobec bliźniego. – Takim bliźnim jest cudzoziemiec, wdowa, sierota, ubogi, każdy człowiek potrzebujący naszej pomocy. Nie wolno nam wykorzystać jego trudnej sytuacji, jesteśmy zobowiązani wyciągnąć ku niemu pomocną dłoń, bo Bóg jest pełen litości i miłosierdzia – mówił.

W liturgii uczestniczyli przedstawiciele adwokatur z całej Polski oraz prezydent miasta Lublin. Oprawę muzyczną podczas liturgii zapewnił chór Pueri Cantores Lublinenses. Na zakończenie uroczystości w katedrze abp. Stanisław Budzik otrzymał medal z okazji 100-lecia Izby Adwokackiej w Lublinie.

Drugi dzień obchodów 100-lecia to uroczysta gala z występem artystycznym, odznaczeniami i okolicznościowymi przemówieniami.

Odbudowa instytucji niepodległej Polski

Dokładnie 24 grudnia 1918 r. marszałek Józef Piłsudski, jako naczelnik państwa, podpisał dekret – tymczasowy statut palestry państwa polskiego. – Była to podstawa prawna do rozpoczęcia funkcjonowania adwokatury w niepodległej Polsce. Na mocy tego dekretu – 29 marca 1919 r. odbyło się pierwsze zgromadzenie adwokatów tzw. apelacji lubelskiej, które dokonało wyboru pierwszej Rady Adwokackiej. Jest to rzeczywista data powstania adwokatury lubelskiej. Przy czym adwokatura lubelska powstała jako pierwsza, według moich ustaleń, przed warszawską – mówi adwokat Stanisław Estreich, dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej.

Zasłużeni dla Lubelszczyzny i Polski

– Przez minione sto lat adwokaci lubelscy piastowali szereg ważnych stanowisk w państwie, gdyż Lublin od 1915 r. zaczął budować określone samorządne instytucje. Było to możliwe dlatego, że ustawodawstwo austriackie było bardziej liberalne niż rosyjskie – wyjaśnia S. Estreich. Należy wśród twórców owych instytucji wymienić chociażby adwokata Wacława Bajkowskiego, prezydenta Lublina w latach 1916-1918, który zginął w obozie w Dachau. – Pod zaborami adwokatura była miejscem, gdzie karierę można było robić niezależnie od zaborców. Tu wielkie zasługi miał adwokat Bolesław Sekutowicz, prezes Sądu Apelacyjnego w Lublinie, sędzia Trybunału Stanu i działacz społeczny – dodaje adw. Estreich. Oczywiście wśród zasłużonych adwokatów dla Lublina oraz Lubelszczyzny był także Stanisław Kalinowski czy Omar Poźniak.

Stoimy na straży prawa

– Dzisiaj zdajemy sobie sprawę, że żyjemy w innych czasach. Niebawem rynek będzie należał do młodzieży. Od stu lat pracujemy nad kodeksem etycznym, bo niezwykle istotna jest deontologia w zawodzie adwokata. Zdajemy sobie sprawę, że rzetelność i uczciwość są podstawą, tak jak długoterminowa, ciężka praca oraz dobra opinia klientów. Na dobrą opinię pracuje się latami, a można ją stracić w ciągu chwili. Stoimy na straży przestrzegania prawa, chcemy kontynuować wielkie tradycje. Jednak zdajemy sobie sprawę, że nie wolno koncentrować się wyłącznie na przeszłości, ale należy iść do przodu – akcentuje dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej.