Hospicjum Dobrego Samarytanina przy ul. Bernardyńskiej 11a w Lublinie obejmuje opieką chorych w terminalnym okresie choroby nowotworowej, u których zakończono leczenie przyczynowe, a konieczne jest zwalczanie objawów związanych z postępem choroby. Placówka istnieje od 1989 roku. Obecna nazwa hospicjum obowiązuje od 2000 roku i nawiązuje do perykopy Ewangelii według św. Łukasza o miłosiernym Samarytaninie.

Wielkie zasługi dla tej placówki i jej wizerunku ma Maria Drygałowa, prezes społeczny hospicjum, ale także pozostali wieloletni wolontariusze i darczyńcy. Aktualnie placówką kieruje ks. prof. Mirosław Kalinowski. W związku z 30. rocznicą powstania zaplanowano na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim międzynarodową konferencję naukową „Przystanąć − Towarzyszyć − Wesprzeć”, która odbyła się w auli kard. Wyszyńskiego. Wśród osób i instytucji, które patronowały wydarzeniu, znaleźli się: abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski i wielki kanclerz KUL, Forum Hospicjów Polskich, KUL, UM w Lublinie, Krajowe Duszpasterstwo Hospicyjne w Polsce i Lubelska Izba Lekarska.

Początek w modlitwie

Wydarzenie rozpoczęła Msza św. w kościele akademickim, której przewodniczył bp Romuald Kamiński, przewodniczący zespołu ds. Duszpasterstwa Zdrowia KEP. W modlitwie uczestniczyli księża kapelani lubelskich szpitali związani także z organizacjami pozarządowymi i charytatywnymi. Przy ołtarzu obok ks. prof. Mirosława Kalinowskiego modlili się: ks. Wojciech Iwanicki, archidiecezjalny duszpasterz służby zdrowia, ks. prał. Tadeusz Pajurek, założyciel i prezes stowarzyszenia Misericordia, ks. Józef Trąbka, kapelan Hospicjum Dobrego Samarytanina, ks. Marek Szołdra, kapelan w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Lublinie i prezes stowarzyszenia Agape. Modlitwę uświetnił śpiew chóru Uniwersytetu Medycznego. Nie zabrakło pocztów sztandarowych oraz przedstawicieli władz szpitali i placówek medycznych w Lublinie.

Podczas homilii bp Kamiński zwrócił uwagę, że relacja z drugą osobą zawsze powinna mieć charakter błogosławieństwa, a nigdy przekleństwa, zwłaszcza w sytuacji zetknięcia z osobą słabszą i cierpiącą. Podkreślił, że chrześcijanie są wezwani do służby, ale i do postawy wdzięczności, a o tej coraz częściej zapomina się we współczesnym świecie, który się nie zatrzymuje, a sprawia wrażenie, jakby przyspieszał. Biskup zauważył, że Chrystus zawsze dbał o doczesne potrzeby osób, które spotykał, a mówiąc o Bogu, nie zapominał o sprawach natury codziennej. – Jest tyle strof w Biblii na temat ludzkiej niemocy, ale jest zawsze odpowiedź ze strony Boga, który nie zostawia człowieka samego. Wystarczy bowiem choć drobna chęć, pragnienie tej obecności – wtedy Chrystus będzie przy nas. On jest na wyciągnięcie ręki, On idzie przy nas – akcentował.