Zebranych na modlitwie w świątyni powitał ks. Kazimierz Drozd SDB, proboszcz parafii Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.

Liturgii przewodniczył i homilię wygłosił abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski. W Mszy św. uczestniczył również ks. prof. Stanisław Wilk, były rektor KUL oraz parafianie.

Na początku XVII w. franciszkanie zbudowali w tym miejscu drewniany kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca. A już w połowie tego stulecia zbudowano niewielką świątynię poświeconą Matce Bożej Anielskiej i św. Franciszkowi, którą poświęcił biskup krakowski M. Oborski.

W XVII w. zaczęto również wznosić budynki klasztorne. Jak podaje Leksykon Teatru NN, w 1815 r. klasztor ojców franciszkanów konwentualnych wszedł w skład Królestwa Polskiego. „Po dwóch latach, w wyniku dekretu carskiego o konfiskacie klasztorów w Polsce, klasztor franciszkański został ostatecznie opuszczony przez zakonników. Zabudowania klasztorne przeszły w ręce prywatne i służyły różnym celom. I tak np. przed wybuchem powstania styczniowego w 1863 r. zabudowania klasztorne zakupiła spółka Scholz i Voch umieszczając w nich kolejno fabrykę sukna, mydła i świec. Następnie właścicielem została firma Piotrowskiego z Makowa. Przez takie użytkowanie kościoła świątynia została mocno zdewastowana i popadła w ruinę”.

Na początku XX w. posiadłość kupił Tadeusz Weisberg, religijny Żyd, który przyjął chrzest w kościele katolickim. W 1927 r. zabudowania klasztorne ofiarował salezjanom. Stan budynków był jednak opłakany. Zgromadzenie Ojców Salezjanów zaczęło odbudowę od kościoła.  

- Ze względu na zły stan budowlany, postanowiono podzielić go na trzy poziomy: na parterze zaplanowano salę teatralną, na pierwszym piętrze kaplicę dla wiernych, a nad nią sypialnie dla salezjańskich wychowanków bursy. Pierwszą wyremontowaną kaplicę, w grudniu 1933 roku, poświęcił ordynariusz lubelski bp Marian Leon Fulman. Jednakże kłopoty finansowe sprawiły, że zakonnicy musieli wydzierżawić miastu kilku sal na potrzeby szkoły, aż do 1939 r. - czytamy w Leksykonie Teatru NN.

Po II wojnie światowej władze państwowe zarekwirowały część zabudowań na pomieszczenia dla Szkoły Podstawowej nr 23. - Prowadzona przez salezjanów bursa dla chłopców uczęszczających do różnych szkół lubelskich działała do 1954 r., jednym z jej wychowanków jest bp Ryszard Karpiński. W 1974 roku odzyskano parter budynku i adoptowano go do użytku sakralnego. Część pomieszczeń przeznaczono na sale katechetyczne, mieszkania dla księży studiujących na KUL - precyzuje Leksykon Teatru NN.

Przełom w historii tego miejsca dokonał się za sprawą bp. Bolesława Pylaka, który w listopadzie 1975 r. erygował parafię prowadzoną przez księży salezjanów, pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. Sprzeciw władz państwowych uniemożliwił jednak normalne funkcjonowanie parafii. Ale 20 grudnia 1979 r. bp B. Pylak oficjalnie erygował parafię.

Czytaj także:

• Trzeba się zatrzymać, żeby przeżyć sacrum