Aniela Salawa została ogłoszona błogosławioną w sierpniu 1991 roku w Krakowie przez św. Jana Pawła II. Ciągle jest jednak mało znana i niedoceniania. – Okazuje się, że na lubelskiej Poczekajce, czyli w kościele i klasztorze kapucynów, kult błogosławionej Anieli ma już swoje dawne korzenie, które warto przypomnieć, a przez to uzmysłowić sobie, że w ten sposób z pewnością Bóg chce czegoś od tego środowiska, do którego puka przez posługę pokornej służącej, wyniesionej do chwały ołtarzy – mówi o. prof. Andrzej Derdziuk.

Pierwszym przejawem kultu Anieli Salawy na Poczekajce było umieszczenie jej na obrazie Maryi Wzoru Kościoła, który przedstawia Matkę Bożą w otoczeniu trojga świętych ukazujących trzy stany Kościoła i jednocześnie wyobrażających trzy zakony franciszkańskie. Oryginał obrazu został wykonany przez kapucyna z Francji o. Pio Murata. Znajduje się tam przedstawienie Matki Bożej w otoczeniu trojga świętych franciszkańskich: Franciszka z Asyżu, Klary z Asyżu oraz Ludwika IX, króla Francji – patrona III Zakonu Franciszkańskiego. Reprodukcję tego obrazu w postaci małego obrazka przywiózł do Lublina br. Juliusz Pyrek z Paryża.

Portrety świętej

Na podstawie tego obrazka, z inicjatywy braci z Poczekajki, zamiast świętego Ludwika została przedstawiona bł. Aniela Salawa jako patronka Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Polsce. Malowidło zostało wykonane przez lubelskiego malarza Mariana Oleszczuka.

Malowany na płótnie portret Anieli Salawy znajduje się też w sali Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Wisi on tam wraz z innymi portretami świętych spośród Trzech Zakonów Franciszkańskich oraz szczególnych patronów tego miejsca i wspólnoty lubelskich tercjarzy. Obraz Anieli został namalowany w roku 2003 przez Hannę Sawicką, malarkę z Lublina, która wykonała wiele obrazów do kościoła i klasztoru kapucynów na Poczekajce. Portret przedstawia błogosławioną w kolorowej sukni z szalem na ramionach. Podobizna umieszczona w sali tercjarskiej jest kopią typowych przedstawień służącej, która żyjąc ubogo i skromnie, dbała o elegancki wygląd i godny strój.

Inną formą kultu błogosławionej z Krakowa w kościele na Poczekajce jest umieszczenie jej podobizny w witrażu po prawej stronie nawy głównej.

Proste życie

Aniela urodziła się w ubogiej rodzinie z Sieprawia, która ukształtowała w błogosławionej postawę zawierzenia Bogu i ducha modlitwy. Dziewczyna oddawała się lekturze duchowej, dzięki której pogłębiała swoją wiarę. Było to dość niezwykłe, że jako prosta służąca zagłębiała się w mistyczne rozważania. Złożyła dozgonny ślub czystości, któremu pozostała wierna i konsekwentnie odmawiała zgody na zamążpójście, mimo że pojawiali się kandydaci do jej poślubienia.

Z Ukrzyżowanym

Aniela od 1903 roku karmiła się codzienną Komunią świętą. Na uwagę zasługują jej przeżycia mistyczne. Doświadczała wizji Ukrzyżowanego, proszącego ją o współcierpienie wynagradzające. Długie modlitwy, znoszenie cierpień stały się dla niej drogą do umierania dla siebie, by żyć dla Boga. Zmarła w wieku 41 lat 12 marca 1922 roku.