100 lat temu, w odrodzonej Rzeczpospolitej, minister skarbu dokonał reformy polskiego systemu pieniężnego. Nowe państwo powróciło do waluty, która była głęboko zakorzeniona w historii narodu.
Przed 100 laty, 28 kwietnia 1924 roku, w niepodległej Polsce premier i minister skarbu Władysław Grabski (1874–1938) dokonał reformy polskiego systemu pieniężnego. Miejsce zlikwidowanej Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej i emitowanej przez nią marki polskiej przejął Bank Polski wraz ze złotym jako walutą narodową. Ustanowienie w 1924 roku złotego, poprzez odwołanie do tradycji systemu pieniężnego przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, było kolejną manifestacją odrodzenia Polski oraz zwieńczeniem procesu jej odbudowy i ekonomicznej integracji terytoriów funkcjonujących wcześniej w strukturach państw zaborczych.
W Muzeum Narodowym w Lublinie jubileusz tego wydarzenia upamiętnia wystawa "Złoty polski. W 100. rocznicę reformy walutowej Władysława Grabskiego", która przybliża złotego nie tylko w odniesieniu do 20-lecia międzywojennego, ale także ukazuje jego początki oraz miejsce w systemie monetarnym Rzeczypospolitej szlacheckiej i w czasach zaborów. Na wystawie historia złotego osadzona została w kontekście wydarzeń politycznych oraz zjawisk gospodarczych. Jego dzieje ilustrują monety (w tym kilka ich skarbów) oraz pieniądze papierowe, uzupełnione o ryciny z przedstawianiem władców Polski, reprodukcje map z epoki, fotografie, rachunki i opakowania po towarach.
Zwiedzając ekspozycję, będzie można dowiedzieć się między innymi: Kiedy i dlaczego naradził się złoty polski? Co decydowało o jego rozwoju i jakie czynniki przyczyniały się do jego upadku? Dlaczego złoty polski został zniesiony przez zaborców i co sprawiło, że odrodził się po odzyskaniu niepodległości? Jak zmieniała się siła nabywcza złotego w ciągu wieków? Przybliżona zostanie także postać Władysława Grabskiego oraz istota jego reformy.