Było radośnie i wzruszająco – bo to było niezwykłe spotkanie, które przywołało poczucie głębokiej więzi i świadomość, że przez cztery dekady Siloe było – i wciąż jest – miejscem spotkania, przyjaźni i wzajemnego ubogacania się wolontariuszy i osób z niepełnosprawnościami.