Eucharystii przewodniczył bp Józef Wróbel, wraz z którym modlili się abp Stanisław Budzik, bp Mieczysław Cisło, który 2 lutego obchodzi rocznicę swojej sakry biskupiej, oraz bp Artur Miziński.

Zwracając się do zgromadzonych bp Józef przypomniał żydowskie zwyczaje związane z narodzeniem dziecka i ofiarowaniem go Bogu w świątyni. Ewangelia św. Łukasza czytana tego dnia opisuje spotkanie z prorokinią Anną i Symeonem, którzy w świątyni czekali na obiecanego Mesjasza. Rozpoznali Go w Dziecięciu przyniesionym przez Maryję i Józefa.

- Pisząc o Symeonie św. Łukasz zwraca uwagę na jego wiek. Mówi o nim, że był to staruszek, który osiągnął kres swojego życia. Ukazuje też Annę, która ma 84 lata. W tamtych czasach osiągnąć taki wiek, to był wyjątek. Dlaczego Łukasz tak zwraca uwagę na  ich wiek? Ma to znaczenie teologiczne. Ich życie się kończy, a oni są uosobieniem Starego Testamentu i czasu oczekiwania na Mesjasza. Jednocześnie to oni są świadkami Jego pojawienia się. To przez nich ewangelista podkreśla, że czas Starego Testamentu dobiegł końca - wyjaśniał bp Józef Wróbel.

Wraz z Jezusem zaczyna się spełnienie Bożej obietnicy. Życie Maryi i Józefa już nie polega na rozpamiętywaniu bogatej historii Izraela i oczekiwaniu, ale stało się uosobieniem bliskiej relacji z Bogiem.

- O tej bliskości człowieka i Boga piszą Ewangelie. Zarówno Maryja, jak i uczniowie są blisko Niego, podążają  za Nim. Ta relacja ma różne wymiary. Jednym z nich jest kontemplacja Jezusa Chrystusa, który jest objawieniem Ojca kochającego i miłosiernego. Drugi wymiar to zapatrzenie w czyny Jezusa, które wyrażały miłość i troskę Ojca o swoje dzieci. Trzeci wymiar to pójście za Jezusem i naśladowanie - mówił bp Józef.

Kościół jest bogaty w zakony i wspólnoty, które odpowiedziały na zaproszenie Jezusa  Chrystusa. Niezależnie od charyzmatu i konstytucji poszczególnych zakonów, wszystkie łączy jeden mianownik: uznanie Jezusa za swego Mistrza i Pana i naśladowanie Go w codziennym życiu.