Kilka miesięcy temu do klasztoru ojców bernardynów w Lublinie dotarła wiadomość o sprzedaży kościoła w Ratyzbonie. W kościele oczywiście znajdował się ołtarz, z którym nie było co zrobić, groziła mu więc profanacja i zwyczajne wyrzucenie. 

- Nie dawało nam to spokoju i zrodziła się myśl, że trzeba działać. Dzięki wsparciu ojców karmelitów na czele z o. Mateuszem Bocheńskim pracującym od wielu lat w Niemczech, zgodzie przełożonych abp. Stanisława Budzika i naszego prowincjała, oraz życzliwości wielu osób i łasce Bożej, udało się uratować ołtarz. Pojechaliśmy do Ratyzbony, zobaczyliśmy i zachwyciliśmy się. Ojcowie w Niemczech z radością powierzyli nam ten skarb - mówi o. Bartymeusz Kędzior, proboszcz parafii św. brata Alberta w Lublinie.

W niedługim czasie udało się zorganizować ekipę fachowców i parafian. Kamieniarze, rzeźbiarze, operatorzy maszyn - każdy dołożył serce i talent. Ekipa pojechała do Ratyzbony na kilka dni. Ołtarz został rozebrany, przewieziony i na nowo wzniesiony w lubelskiej świątyni.

- Z serca dziękuję wszystkim, którzy uczestniczyli w tej akcji. Ich trud i wrażliwość serca sprawiły, że ten ołtarz mógł stanąć w Lublinie. Wiele osób włączyło się także tu na miejscu, pomagając w malowaniu kościoła, przygotowanie fundamentów, wystrój, renowację figury Chrystusa, wykonanie nowego krzyża, oświetlenie - wymienia ojciec proboszcz.

Siostry Albertynki podarowały parafii relikwie św. brata Alberta, które zostały umieszczone z przodu ołtarza. Parafia otrzymała także kość św. Jana z Dukli ofiarowaną przez parafię Nawrócenia św. Pawła w Lublinie za zgodą abp. Stanisława Budzika.

- Bóg jest dobry. To dzieło stało się dzięki Jego działaniu i dzięki wspólnocie ludzi. Moi parafianie odpowiedzieli z odwagą i poświęceniem, przełożeni, kapłani, różni specjaliści i ludzie dobrej woli - każdy dołożył swoją cegiełkę pracą i modlitwą, by ołtarz mógł z Ratyzbony trafić do Lublina - podkreśla o. Bartymeusz.

Ołtarz został poświęcony przez abp. Stanisława Budzika podczas uroczystej Eucharystii w dniu 4 października.