Władysław Wach bał się jak każdy. Wiedział, co mu grozi za nieprzestrzeganie rozporządzeń okupanta, ale nie mógłby spojrzeć w lustro, gdyby zgodził się z rozporządzeniem Hansa Franka, który określając cele polityki oświatowej dla Generalnego Gubernatorstwa, napisał: „Polakom należy zostawić tylko tyle możliwości kształcenia się, które okażą im beznadziejność ich położenia narodowego. (…) Żaden Polak nie uzyska więcej aniżeli rangę majstra, żaden Polak nie uzyska wyższego wykształcenia w zakładach państwowych”. Władysław Wach wraz z żoną Walerią postanowili, że właśnie młodzież z Garbowa uzyska najwyższe z możliwych w wojennych warunkach wykształcenie. To była ich osobista walka z okupantem.