Jak bardzo księża potrzebują pomocy, zauważył na początku XX w. ks. Józef Małysiak, salwatorianin głoszący rekolekcje w różnych parafiach w Polsce.

Odwiedzając plebanie, widział także zwykłą ludzką biedę, kiedy dom pozbawiony kobiecej ręki popadał w ruinę. Sam ksiądz nie dawał często rady zająć się w parafii dziećmi, chorymi, sprawami gospodarskimi i sprawowaniem sakramentów.

- Widząc powtarzające się sytuacje, nasz założyciel zaczął myśleć o założeniu zgromadzenia, które w swoim charyzmacie miałoby pomóc kapłanom. Idea była szczytna, ale bardzo nowatorska, jak na czasy międzywojenne. Kobiety zaangażowane w pomoc duszpasterską nie mieściły się w głowie nie tylko wielu księżom, ale i dużej części społeczeństwa. Zakonnice kojarzone były z zamknięciem w klasztorze albo pracą w szpitalach i sierocińcach - opowiada s. Gabriela ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej.

Czas jednak pokazał, że pomysł ks. Małysiaka nie był jego fanaberią, ale Bożym planem. Podczas rekolekcji, które głosił dla panien, wspomniał o potrzebie pomocy kapłanom. Wówczas zgłosiła się do niego Irena Parasiewicz, katechetka z Zakopanego, która oddała się do dyspozycji tego dzieła. To ona stała się współzałożycielką nowego zgromadzenia. Szybko zaczęły do niej dołączać inne kobiety, które w służbie kapłanom i pomocy w ich duszpasterskiej pracy odnajdowały swoje powołanie.

- W Wielki Czwartek 1930 roku kard. August Hlond zatwierdził nowe zgromadzenie, które od spotkania Jezusa z siostrami Marią i Martą przyjęło nazwę Sióstr Rodziny Betańskiej - opowiadają siostry.

Oddanie na służbę Bogu przez wspieranie kapłanów swoje dopełnienie znalazło 20 lat temu w Betańskiej Misji Wspierania Kapłanów.

- Jedną z parafii, w której pracowały nasze siostry, jest lubelska parafia Nawrócenia św. Pawła. Tuż obok jest liceum, w którym księża uczą katechezy. Często po powrocie ze szkoły czy różnych spotkań duszpasterskich zaglądali do nas, dziękując za możliwość wypicia kawy czy herbaty i porozmawiania. Ciągle też słyszałyśmy: "Módlcie się za nas". Tak robiłyśmy, ale odczuwałyśmy także przynaglenie, by robić jeszcze więcej. To wtedy zrodził się taki pomysł, by konkretna osoba modliła się za konkretnego księdza. Początkowo była to mała grupa ludzi, która objęła modlitwą księży z naszej parafii, ale szybko zaczęli dołączać inni. Zgłaszali się zarówno ludzie, którzy chcieli "adoptować modlitewnie" konkretnego księdza, jak i tacy, którzy prosili, by im kogoś wyznaczyć. Zgłaszali się także księża proszący o modlitwę, więc łączyłyśmy ludzi - opowiadają siostry.

Początkowo nie zawsze ksiądz wiedział, że ktoś się za niego modli. Teraz jednak siostry wysyłają informację do kapłanów, że zostali objęci modlitwą. Każdy, kto dołącza, otrzymuje specjalną legitymację z wypisanym imieniem kapłana, za którego się wstawia, i tekstami dwóch modlitw do odmawiania.

- Otrzymujemy świadectwa zarówno od osób modlących się, jak i od kapłanów objętych modlitwą. Pierwsi dzielą się tym, że zmienia się ich stosunek do księży i Kościoła. Nie są już skłonni do codziennej krytyki księży, bo mają świadomość, że nie spadają oni z nieba, ale są zwykłymi ludźmi, ze zwyczajnych rodzin, i takich mamy kapłanów, jakie rodziny. Kapłani zaś niejednokrotnie dzielą się tym, że modlitwa za nich uratowała ich kapłaństwo w chwilach kryzysu - mówią siostry.

Od niedawna siostry mają nową stronę internetową.

- Jest już gotowa nowa strona Betańskiej Misji Wspierania Kapłanów. Zapraszamy do odwiedzania, korzystania i promowania. Prosimy o udostępnienia i mówienie o niej innym, by także ci, którzy nie mają facebooka mogli się z nią zapoznać i często zaglądać. Mamy nadzieję, że pomoże ona jeszcze mocniej roztoczyć jak najszerszy krąg modlitewny  nad duchowieństwem - mówią siostry.
Na nowej stronie pojawiły się przyciski, które mają ułatwić zgłaszanie się do modlitwy za kapłanów, zgłaszanie próśb w intencji kapłanów, a także sami kapłani mogą prosić o modlitwę.
Nowa strona to http://www.bmwk.strony-parafialne.pl , wkrótce domena będzie pod nazwą "www.bmwk.pl".