Jak ważne musiało być dla 16-letniej Jadzi pisanie, można się tylko domyślać, wiedząc, że groziła jej za to kara śmierci. Jednak dziewczyna nie zrezygnowała z zapisków. Z narażeniem życia chowała zeszyt i maleńki ołówek, który, nie wiadomo jakim sposobem, udało się jej przemycić za obozowe druty. Jadwiga nie tylko pisała o tym, co widziała, ale także, wychodząc z Majdanka, wyniosła ze sobą zeszyt w podszewce płaszcza.