Lubelski

Co krok, to niespodzianka

Odkrywki na ścianach pokazują, że pod jasną farba kryją się intensywne kolory.
Agnieszka Gieroba /Foto Gość

Kiedy zaczynała się renowacja tej świątyni, wiadomo było, że konserwatorzy natkną się  na wiele zaskakujących odkryć. Rzeczywiście, gdzie nie dotknąć, wygląda historia.

To jedna z najstarszych świątyń Lublina, która od początku należała do bernardynów, obecnych w mieście od połowy XV wieku.  Klasztory bernardyńskie lokalizowano na przedmieściach, zazwyczaj przy ruchliwych traktach. Podobnie postąpiono i tutaj. Pierwsze zabudowania były drewniane, ale – jak podaje Jan Długosz – w 1473 roku zaczęto wznosić najpierw kościół z cegły, a następnie klasztor.

Dostępne jest 10% treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.