Zmarł ks. prałat dr Adam Krzysztof Firosz

Jego kapłańska droga, trwająca 42 lata, zakończyła się 24 listopada w wieku 67 lat.

Adam Krzysztof Firosz urodził się 11 stycznia 1958 r. w Janowie Lubelskim.

Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w Liceum Zawodowym w Stalowej Woli. Choć początkowo zdawał na Akademię Rolniczą, szybko zrozumiał, że jego miejsce jest gdzie indziej. W 1977 r. zdał egzaminy wstępne do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie oraz rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jak sam wspominał, był to dla niego „czas błogosławiony”, przepełniony modlitwą, formacją i nauką.

Droga do kapłaństwa i pierwsze lata posługi

Święcenia diakonatu otrzymał 8 maja 1982 r., a kapłańskie – 31 marca 1983 r. z rąk bp. Bolesława Pylaka. Jego pierwszą parafią była wspólnota pw. św. Stanisława BM w Wielączy, gdzie angażował się w katechezę oraz pracę z młodzieżą oazową. W 1985 r. został wikariuszem parafii św. Jana Chrzciciela i św. Jana Apostoła w Lublinie (parafia katedralna), a po dwóch latach skierowano go na studia specjalistyczne z teologii pastoralnej na KUL. Wybrał katechetykę – dziedzinę, która pozostała jego pasją przez całe życie.

W 1989 r. mianowano go prefektem seminarium w Lublinie oraz wizytatorem katechetycznym. W 1991 r. obronił doktorat pt. „Koncepcja katechezy w pismach św. Augustyna”. Po utworzeniu diecezji zamojsko-lubaczowskiej w 1992 r. został do niej inkardynowany i mianowany rektorem nowo powołanego Wyższego Seminarium Duchownego z siedzibą w Lublinie.

Lata jego rektoratu to czas dynamicznego rozwoju formacji kapłańskiej. Ks. Firosz kierował rozbudową seminarium i modernizacją budynków. Jednocześnie wykładał katechetykę i był dla alumnów nie tylko przełożonym, lecz także duchowym przewodnikiem. Wielu kapłanów wspomina go jako tego, który z wyjątkową delikatnością, a zarazem stanowczością pomagał rozeznawać powołanie i budował w nich hierarchię wartości kapłańskiego życia.

W służbie diecezji

Po dziesięciu latach kierowania seminarium w 2002 r. został mianowany wicekanclerzem kurii, a następnie kanclerzem i wikariuszem generalnym. Jego działalność administracyjna obejmowała m.in.: dokończenie budowy Domu Księży Emerytów w Biłgoraju, nadzór nad rozbudową Domu diecezjalnego w Zamościu, prace w komisjach kurialnych i diecezjalnych oraz troskę o media diecezjalne i redakcję publikacji (m.in. Zamojskiego Informatora Diecezjalnego).

W 2005 r. papież Benedykt XVI przyznał mu tytuł prałata honorowego. W 2010 r. przyjął kolejne odpowiedzialne zadanie – proboszcza parafii katedralnej w Zamościu oraz dziekana dekanatu. Lata jego posługi na tym stanowisku były okresem intensywnych prac: kontynuacji i zakończenia gruntownego remontu zewnętrznej bryły katedry, realizacji projektu adaptacji wieży katedralnej na cele turystyczne, renowacji Infułatki i Wikarówki oraz modernizacji przestrzeni wokół świątyni, remontów ołtarzy, organów, dzwonnicy oraz cmentarza przy ul. Peowiaków.

Łączna wartość wykonanych inwestycji przekroczyła 4 miliony złotych.

Z jego inicjatywy w 2014 r. zainaugurowano nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca w katedrze. Przy parafii założył także Radę Rycerzy Kolumba.

Człowiek gór i ciszy

Jedną z wielkich pasji ks. Adama były góry. Wędrował po Tatrach, Karpatach, Sudetach, Alpach czy Dolomitach. Wspinaczka była dla niego przestrzenią wolności i modlitwy. Z czasem zrezygnował z wypraw wysokogórskich, szczególnie po tragicznej śmierci towarzyszącego mu ks. Zbigniewa Antosza w 2007 r.

W 2018 r., ze względu na pogarszający się stan zdrowia, został odwołany z urzędu proboszcza i skierowany na urlop zdrowotny. W 2023 r. zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Lublinie. Jego duchowość była cicha, skromna, skupiona wokół Eucharystii, brewiarza i różańca. Nie lubił mówić o sobie; pracował w milczeniu i z poczuciem odpowiedzialności. Jego życie, jak zauważył abp Stanisław Wielgus, było przepełnione miłością do Kościoła i niezłomną wiernością kapłaństwu.

W jednej z ostatnich refleksji, zamieszczonych w książce „Ewangeliczna prawda”, zapisał słowa, które najlepiej oddają jego duchowy testament:

„Panie Jezu, mój Przyjacielu, czego Ty ode mnie jeszcze oczekujesz? (…) »Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien« (Mt 10,38)”.

Ks. prałat Adam Krzysztof Firosz odszedł do Pana 24 listopada w Rykach, po 42 latach kapłańskiej służby. Pozostawił po sobie dzieła trwale wpisane w historię diecezji oraz wspomnienie człowieka cichego, pracowitego i wiernego – wiernego Bogu, Kościołowi i powołaniu.

Drogi, którymi prowadził go Bóg, nie zawsze były łatwe. On jednak szedł nimi konsekwentnie, wypełniając swoje kapłańskie „ora et labora”. Jego życie było świadectwem, że prawdziwa wielkość kryje się w pokornej, wytrwałej służbie.

Uroczystości pogrzebowe

Msza św. żałobna zostanie odprawiona w czwartek 27 listopada o godz. 17 w Domu Księży w Lublinie przy ul. Bernardyńskiej 7.

Uroczystości pogrzebowe na terenie diecezji zamojsko-lubaczowskiej będą miały miejsce w katedrze zamojskiej pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła. Msza św. żałobna zostanie odprawiona w piątek 28 listopada o godz. 19. Po Mszy św. modlitwa do godz. 23. Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w sobotę 29 listopada po modlitwie różańcowej za zmarłych kapłanów. Modlitwa rozpocznie się o godz. 10.00, a po niej Msza św. pogrzebowa.

Po Mszy św. ciało zostanie złożone w grobowcu kapłańskim na cmentarzu parafialnym w Zamościu przy ul. Peowiaków. Kapłani proszeni są o zabranie alb i stuł fioletowych.