Tych miasteczek nie ma już...

Pomysł na prezentację obiektów architektonicznych miasteczek narodził się już z chwilą założenia Muzeum Wsi Lubelskiej. Miasteczka są niezwykłym zjawiskiem pokazującym koegzystencję wsi i miasta. Wspólnie tworzyły organizm gospodarczy. W lubelskim skansenie nie znajdziemy obrazu jednego wybranego miasteczka. To muzealna kompozycja urbanistyczna, której celem jest ukazanie charakteru i klimatu wybranych miejsc 70 miasteczek II Rzeczypospolitej. Aktualnie funkcjonuje tylko ćwierć miasteczka, które powstało w większości ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, ale jak informują pracownicy muzeum, jest szansa, że w ciągu kilkunastu lat przybędą kolejne pierzeje: wschodnia, południowa i zachodnia. W miasteczku muzealnym najwcześniej pojawiły się kościół i plebania. Nieopodal kościoła, na bruku z drobniejszych kamieni, stoją jatki (budki rzeźników i masarzy) z Grabowca. W dni targowe obwoźni kupcy rozkładali tu stragany, a okoliczni chłopi handlowali z wozów i z ziemi. Na środku rynku znajduje się element nieodzowny na ówczesnych rynkach – studnia, która jest odwzorowaniem studni stojącej przy kościele św. Agnieszki w Lublinie na Kalinowszczyźnie.

By pokazać dzieciom i młodzieży, jak kiedyś funkcjonowały takie miasteczka, muzealnicy proponują specjalną ofertę edukacyjną. W trakcie zajęć w miasteczku młodzież posługuje się specjalnie przygotowanymi rekwizytami, najczęściej kopiami zabytków lub rekonstrukcjami i odwzorowaniami dawnych przedmiotów. Niektóre tematy zajęć to także przywdziewanie przez uczniów elementów zrekonstruowanych ubiorów postaci historycznych. Uczniom proponuje się też grę w krótkich scenkach edukujących o obyczajach życia codziennego i elementach technologii z I poł. XX w. W muzealnym miasteczku są umieszczone próbki materiałów, półproduktów i gotowych wyrobów oraz wzorniki, z których korzystali nasi przodkowie.

Dla indywidualnych turystów muzealne miasteczko w lubelskim skansenie udostępniane jest w każdy weekend od 11.00 do 16.30.