Prawda czy raczej manipulacja?

Większość mediów przemilczała krytyczne uwagi do książki Dariusza Rosiaka. Wypowiadali je paneliści: Antoni Dudek, ks. prof. Andrzej Szostek i ks. prof. Andrzej Maryniarczyk. Ten ostatni był współpracownikiem o. Krąpca, rektora KUL w latach 1970–1983. – Książka jest drugim podejściem autora do tematu ojca Krąpca – mówił. – W pierwszym reportażu na jego temat przedstawił go jako człowieka skupionego na sobie, narcystycznego, marnego naukowca i antysemitę. Tekst przeszedł bez echa. Tym razem o. Krąpiec jest znakomitym naukowcem i wspaniałym organizatorem, ale pozostaje donosicielem i wieloletnim współpracownikiem służb PRL – relacjonował. ks. profesor. – Tymczasem nie ma żadnych dokumentów podpisanych jego ręką, które by tę tezę potwierdzały. Autor przyjął, że jeśli służby PRL stworzyły jakiś dokument, to jest on prawdziwy. Tymczasem wielokrotnie udowodniono, także przed sądem, że bardzo dużo dokumentów to fikcja pracowników SB. Uważam, że książka to manipulacja dokumentami, która ma na celu oczernienie o. Krąpca – ocenił ks. prof. Maryniarczyk. Profesor zarzuca autorowi, że dokumenty związane z postacią rektora KUL potraktował wybiórczo. – Zna pan doskonale dokument z 1957 roku, bo wspomina pan w książce, że istnieje, ale nie mówi już pan o tym, że zawarto w nim notatkę, że należy pilnie podjąć się rozpracowania Alberta Krąpca, gdyż jego postawa i metody pracy sprzyjają wychowaniu wrogów ustroju. To chyba pozytywnie świadczy o rektorze, a po lekturze pańskiej książki raczej pozytywnych emocji związanych z Krąpcem spodziewać się nie można – dodał. Osoby, które znały osobiście rektora, podkreślają, że był to człowiek odważny, który nie bał się wypowiadać swojego zdania niezależnie od tego, z kim rozmawiał. – To z pewnością ułatwiało ówczesnym służbom tworzenie dokumentów zawierających jego wypowiedzi, co mogło sugerować, że o. Krąpiec udzielał ich bezpośrednio funkcjonariuszom – podkreślał ks. prof. Szostek.