Jezuici się wyprowadzają

Wczoraj oficjalnie podziękowano ojcom jezuitom za pracę w kościele, zaangażowanie w działalność duszpasterską, otwartość na grupy duszpasterskie i wielką życzliwość, jaką przez wszystkie lata cieszyli się wierni.

Jezuici prowadzili duszpasterstwo w tym kościele od 1920 r. W roku bieżącym przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego zdecydował o zamknięciu domu zakonnego i przekazaniu kościoła wraz z budynkami klasztornymi archidiecezji lubelskiej.

Duszpasterstwo przy kościele rektoralnym będą prowadzić księża diecezjalni. Jezuici pozostaną w naszym mieście przy kościele akademickim KUL.

Historia kościoła przy ul. Królewskiej związana jest z obecnością w Lublinie oo. bernardynów, których siedzibą był obecny kościół pw. Nawrócenia św. Pawła przy ul. Bernardyńskiej. Wkrótce po ich osiedleniu się w naszym mieście w pobliżu zamieszkały we własnych domach kobiety zachowujące trzecią regułę św. Franciszka. W 1618 r. sprowadzono z Krakowa siostry bernardynki, do których przyłączyły się tercjarki. Początkowo posiadały one drewnianą kaplicę. W 1636 r. zakonnice zakupiły plac pod nowy kościół. Jego budowa zakończyła się w 1658 r. W tym też roku konsekrował go sufragan płocki, bp Z. Czyżowski. Równocześnie z kościołem wybudowano klasztor. 

Po zakończeniu I wojny światowej w 1919 roku siostry odzyskały kościół, odstępując go rok później jezuitom.

We współczesną historię kościoła jezuitów wpisuje się odnowa duszpasterska i liturgiczna po Soborze Watykańskim II (1962-65).

Obok kościoła akademickiego KUL i kościoła powizytkowskigo, kościół ten był ośrodkiem promującym odnowioną liturgię. Świątynia ta jest kolebką Drogi Neokatechumenalnej w Polsce. To tutaj w 1975 r. o. Alfred Cholewiński i katechiści włoscy głosili pierwsze katechezy, inicjując powstanie najstarszej w Polsce wspólnoty neokatechumenalnej. Katechiści tej wspólnoty zanieśli Dobrą Nowinę do wielu miast w Polsce i poza jej granicami.

Kościół ten związany jest również z ruchem społecznym „Solidarność”. W kościele tym 13. dnia każdego miesiąca sprawowano msze św. za Ojczyznę, tłumnie uczęszczane w czasach stanu wojennego. Po męczeńskiej śmierci kapelana „Solidarności” - bł. ks. Jerzego Popiełuszki msze św. za Ojczyznę odprawiano również 19. dnia miesiąca.

W latach stanu wojennego uczestnicy tych liturgii poddawani byli represjom, a w pamięci mieszkańców miasta pozostaje obraz krzyża układanego z kwiatów i zniczy na dziedzińcu kościoła. W kościele są relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszko. Istniało tutaj także centrum rodzącego się harcerstwa katolickiego w Lublinie (Niezależny Ruch Harcerski, Ruch Harcersko-Liturgiczny).

Po oddaniu go obecnie diecezji będzie on kościołem rektoralnym, w którym swoje miejsce będzie miał  neokatechumenat.