Droga zaczęła się w Lublinie

W Wielkim Poście 1975 roku w kościele jezuitów przy ulicy Królewskiej w Lublinie pojawiła się grupa wędrownych katechistów. Na spotkania zapraszali każdego, kto chciał słuchać, i głosili ludziom katechezy neokatechumenalne. Ekipę tworzyli o. Alfred Cholewiński, jezuita, który neokatechumenat poznał we Włoszech, Stefano Gennarini z Rzymu i Giuliana Panci z Florencji. To były katechezy z mocą, dzięki którym ludzie spoglądali na swoje życie z całkiem nowej, Bożej perspektywy i zaczynali układać swoje sprawy od nowa. Owocem katechez były dwie wspólnoty. Każda liczyła około 60 osób. Dały one początek Drodze Neokatechumenalnej w Polsce. To z Lublina rozjechali się katechiści do różnych miast Polski, by dzielić się swoim doświadczeniem wiary i głosić katechezy. Tak wspólnoty Drogi, jak mówi się o neokatechumenacie, powstały w różnych miastach Polski, a także w krajach byłego ZSRR, dokąd wyjechali katechiści z Lublina. Dziś w kościele jezuitów działa 16 wspólnot nekatechumenalnych i właśnie trwają katechezy, w których efekcie może powstać 17. wspólnota. – Dla Drogi ten kościół jest miejscem wyjątkowym, choć wspólnoty istnieją także w wielu innych parafiach Lublina. Dlatego, gdy okazało się, że jezuici przekazują kościół diecezji, naturalny wydał się pomysł, by świątynia, która będzie teraz kościołem rektoralnym, dalej służyła wspólnocie neokatechumenalnej – mówi ks. Krzysztof Kwiatkowski, kanclerz Kurii Metropolitalnej w Lublinie.