Dzień modlitw o beatyfikację kard. Wyszyńskiego
Jako biskup lubelski Stefan Wyszyński zapisał się w historii diecezji. Przez krótki czas swego urzędowania odwiedzał liczne parafie i odbudowywał diecezję po zakończonej niedawno wojnie. Dziś wierni modlą się o beatyfikację sługi Bożego.
Z tej okazji Fundacja Nasza Tradycja wydała obrazki z modlitwą o beatyfikację Prymasa Tysiąclecia, przypominające zarazem o przypadającej w tym roku 70. rocznicy ingresu bp. Stefana Wyszyńskiego do katedry lubelskiej.
Na obrazkach wykorzystano unikalne fotografie bp. Wyszyńskiego z okresu pasterzowania naszemu lokalnemu Kościołowi.
- Zachęcamy do pobrania obrazków i modlitwy nie tylko 28. dnia każdego miesiąca do modlitwy o beatyfikację sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Pasterza Kościoła w diecezji lubelskiej w latach 1946-48. W ten sposób chcemy wyrazić wdzięczność Bogu za tego Pasterza i dołączyć do innych osób i diecezji modlących się w tej intencji - mówi Piotr Kuty, prezes fundacji.
Modlitwa o beatyfikację sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego: Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, aby Kościół zaliczył go do grona swoich świętych. Wejrzyj na jego heroiczną wiarę, całkowite oddanie się Tobie, na jego męstwo wobec przeciwności i prześladowań, które znosił dla imienia Twego. Pomnij, jak bardzo umiłował Kościół Twojego Syna, jak wiernie kochał Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając. Otocz chwałą wiernego Sługę Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, u Niej szukając pomocy w obronie wiary Chrystusowej i wolności Narodu. Ojcze nieskończenie dobry, uczyń go orędownikiem naszych spraw przed Tobą. Amen.
Stefan Wyszyński
(1901–1981) był kapłanem diecezji włocławskiej. W latach 1925–1929 studiował prawo kanoniczne na KUL. Po obronie pracy doktorskiej odbył podróż naukową do Austrii, Włoch, Francji, Belgii, Holandii i Niemiec. Był wikariuszem w Przedczu Kujawskim i Włocławku, sekretarzem w Niższym Seminarium Duchownym, wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym. Prowadził Chrześcijański Uniwersytet Robotniczy, był także dyrektorem Diecezjalnych Dzieł Misyjnych. Po wojnie wrócił do Włocławka, reaktywował seminarium i w 1945 roku został jego rektorem. 4 marca 1946 roku został powołany na urząd biskupa lubelskiego, a dwa lata później został arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i warszawskim, a tym samym prymasem Polski.
