Sztuka oswajania świata

Najtrwalsze ślady w życiu człowieka znaczone są na duszy, sercu i pamięci w dzieciństwie. One, to moja ukochana Trzebuska. Tam się urodziłem i choć rodziców gnało po Polsce i mieszkaliśmy w różnych miejscach, zawsze do Trzebuski wracaliśmy. Na wakacje, na święta, na chwile wytchnienia - opowiada pan Tadeusz Kuduk.

Ta mała wieś między Sokołowem a Rzeszowem otworzyła oczy małego Tadka na piękno świata.

- W Trzebusce było trochę ponad 300 numerów czyli domów, ale na wsi działały dwa teatry. To wciągało. Pamiętam, że zawsze lubiłem wciskać się do wiejskich chałup naszych sąsiadów i oglądać, jak mają urządzone domy. A były tam zazwyczaj dwie izby, piec do wypieku chleba, wielkie pierzyny, dziergane serwety, świątki, sztuka ludowa w różnym wydaniu. Dla mnie to wszystko było takie piękne - wspomina.

Kiedy był w szkole podstawowej robił na własny użytek ilustracje do książek, potem jakoś samo poszło to malowanie.

  Wystawa w kościele w Nasutowie
Agnieszka Gieroba /Foto Gość Za zawód wybrał jednak aktorstwo. Skończył studia w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w 1961 roku i zaczął grać. Najpierw w Zielonej Gorze, potem w Lublinie, Poznaniu i znów w Lublinie, gdzie osiadł na stałe poznawszy swą wielką miłość żonę Alinę, z którą ma dwie córki.

Dziś jest na teatralnej emeryturze i w malarskiej pracowitości. Jej efektem jest wystawa prac w kościele w Nasutowie zatytułowana "Dziękczynienie". To 21 prac, z których większość przedstawia twarze Chrystusa podczas Drogi Krzyżowej.

- Odcisk twarzy, jaką Weronika otrzymała na chuście, kiedy ocierała pot z czoła Jezusa, jest dziękczynieniem Zbawiciela za ten akt miłości i odwagi, jaką wykazała się kobieta. To mnie zainspirowało by pokazać różny wyraz twarzy Chrystusa - mówi malarz.