Droga do mistrzostwa - szybkość i precyzyjny chwyt

Ola Rudzińska ma 23 lata i na koncie sporo sukcesów na arenie międzynarodowej. Przygodę ze wspinaczką rozpoczęła 10 lat temu. - Wspinała się moja starsza siostra, a ja trenowałam pływanie - opowiada. - Zawsze przywoziła jakieś puchary z zawodów i trochę jej zazdrościłam, bo choć bardzo się starałam, to jednak do pływania nie miałam zbyt dużych predyspozycji. W związku z tym niczego też nie osiągnęłam. W gimnazjum zarzuciłam więc pływanie i poszłam pierwszy raz na ściankę.

Najpierw była zabawa, potem pierwsze zawody o puchar Uczniowskich Klubów Sportowych. - Miałam predyspozycje do wspinania się na czas dzięki koordynacji i płynności ruchów oraz sile, która została wypracowana dzięki pływaniu. Okres, w którym powinnam się była uczyć ruchów wspinaczkowych, został dzięki temu bardzo skrócony.

W tym czasie Polska na poważnie zaczęła brać udział w zawodach międzynarodowych. Na poważnie, bo w końcu nie trzeba było martwić się o pieniądze.

Ola w 2009 r., dwa lata po tym, jak zaczęła się wspinać, wzięła udział w swoich pierwszych poważnych zawodach: mistrzostwach świata juniorów. Zawody wygrała. Nikt, łącznie z nią, nie wiedział, jak to się stało. - Miało mnie tam w ogóle nie być. Nie miałam jakichś szczególnych osiągnięć, ale mój trener bardzo walczył, bym na te zawody pojechała. Udało się dzięki wsparciu klubu i moich rodziców. To były mistrzostwa we Francji. Pamiętam, że było bardzo gorąco. Niewiele wiedziałam o systemie liczenia punktów i sposobie rozgrywania zawodów, pewnie to mi też pomogło. W ogóle nie brałam pod uwagę, że mogę wygrać. Pokonałam jednak znane i bardzo doświadczone koleżanki.

Ola od tego czasu zdobyła kilkanaście medali na zawodach międzynarodowych. W zeszłym roku srebro. - Przegrałam z mistrzynią świata Julią Kapiną dosłownie o setne sekundy, a w tym roku na mistrzostwach Europy dopadła mnie w trakcie biegu kontuzja i choć miałam duże szanse na medal, niestety, nie udało się - stwierdza. Udało się jej jednak zdobyć w tym roku złoto Mistrzostw Polski i jednocześnie pobić rekord Polski, wbiegając na ściankę o wysokości 15 m w 8:01 sek.

Mistrzyni przekonuje, że wspinaczka to sport inny niż wszystkie. - Tu walczymy ze swoimi słabościami, z lękiem wysokości, ćwiczymy koordynację i precyzję - przekonuje. Jej zdaniem, wspinaczka jest świetna dla dzieci, także dla tych niepełnosprawnych. - Jestem instruktorem polskiego związku alpinizmu i pracuję z dziećmi na ściance - opowiada. - Podczas wspinania pracuje całe ciało. Dziecko uczy się, że każdy ruch musi być wykonany precyzyjnie. Chwytu nie można złapać byle jak. Wspinać mogą się również dzieci autystyczne oraz z zespołem Downa. To dla nich rodzaj terapii. Zresztą każde dziecko, które na początku bało się zrobić kilka kroków, a po trzech, czterech miesiącach ćwiczeń jest w stanie obejść ściankę dookoła, gdy widzi, że robi postępy, zyskuje pewność siebie.