Gospodarzem wydarzenia jest Lubelski Teatr Tańca. Znakomici aktorzy tancerze, którzy od lat tworzą lubelską scenę przyznają, że nie trzeba znać języków obcych czy zasad gramatyki, by się porozumieć. Wystarczy zatańczyć.

- Jeśli jest się tancerzem, taniec widzi się wszędzie. Wszystko też można zatańczyć. To życie inspiruje nas do tworzenia spektakli, wystarczy tylko patrzeć słuchać i odczuwać - mówi Anna Żak.

To co Lubelski Teatr Tańca prezentuje dziś, to lata doświadczeń i ciężkiej pracy, do której przed wielu laty zachęciła młodych ludzi Hanna Strzemiecka. Wśród zaczynających wówczas młodych ludzi był Ryszard Kalinowski.

- Hanna to, czego nas uczyła, nazywała „modern”. Były to elementy akrobatyki, tańca amerykańskiego, którego uczyła się w USA i mieszanina różnych stylów. Najważniejsze było to, że budowała spektakle. To nie były numery taneczne do jakiegoś utworu, ale myślała o bohaterach, dramaturgii, kostiumach związanych z postaciami. Odkrywała przed nami też niesamowitą muzykę np. Filipa Glassa. Dla nas to właśnie była Ameryka. W Polsce nikt tego nie robił. Pamiętam, że wówczas w Chatce Żaka zebrało się wokół Hanki ponad 100 osób, które chciały tak tańczyć. Ostatecznie została grupa około 20 osobowa. To dalej jednak nie był sposób na życie, tylko jakaś dodatkowa pasja. Kiedy przyszło mi kończyć studia i trzeba było podejmować życiowe decyzje, Hanna rozmawiała ze mną i kilkoma innymi osobami o naszych planach. Znalazła wówczas przychylnych ludzi we władzach miasta, które dały zielone światło do stworzenia w Lublinie profesjonalnego zespołu w Centrum Kultury. Tak więc zostałem w Lublinie i wtedy powstały zalążki dzisiejszego Lubelskiego Teatru Tańca - opowiada Ryszard Kalinowski.

Dziś Lubelski Teatr Tańca to znakomita marka. Tańczą tu najlepsi, a spotkania z tancerzami z innych zespołów, nie tylko z Polski, od 20 lat są stałym elementem jesiennego krajobrazu Lublina.

Program wydarzenia dostępny jest na stronie mstt.pl