Nasza młodość i studia przypadły na czasy chaosu. Oficjalna propaganda głosiła swoje hasła i idee, które nie przystawały do faktów i otaczającej nas rzeczywistości. Do tego nasi profesorowie na KUL: Jerzy Kłoczowski, Adam Stanowski  i Władysław Bartoszewski uczyli nas prawdziwej historii poświadczonej własnym przykładem walki o wolną Polskę podczas II wojny światowej. Wiedzieliśmy, że w czasach okupacji Polacy wydawali nielegalne biuletyny i pisma by odkłamać niemiecką propagandę szerzącą się wokoło. My byliśmy w podobnej sytuacji. Z tym, że nie niemiecka propaganda szerzyła się w oficjalnej prasie i mediach, ale sowiecka. Chcieliśmy coś zrobić, uporządkować ten bałagan dookoła i dać ludziom możliwość przeczytania prawdy zarówno o minionych czasach, jak i współczesnych wydarzeniach. Stąd już tylko krok do wydawania podziemnej literatury - mówi Janusz Bazydło jeden z założycieli Niezależnego  Pisma Młodych Katolików "Spotkania".

Pierwszy nielegalny oczywiście powielacz dotarł do Lublina w 1976 roku.

- To na nim drukowaliśmy najpierw komunikaty i biuletyny, a od 1977 roku "Spotkania". To była przestrzeń wolności, w której można było się otwarcie wypowiadać, publikować materiały, które nie miały szans ukazać się w legalnym obiegu, w tym listy Episkopatu, czy kazania prymasa Wyszyńskiego - podkreśla Maciej Sobieraj członek grupy założycielskiej "Spotkań".

Pisma Młodych Katolików "Spotkania" było kwartalnikiem ukazującym się w latach 1977-87 w Lublinie, wydawanym przez środowisko opozycji politycznej związanej z KUL. Na powstanie pisma złożyła się działalność Koła Naukowego Historyków KUL  w którym działali: B. Borusewicz, P. Jegliński, J. Krupski, lubelskiego oddziału miesięcznika „Więź” - J. Bazydło, Z. Szpakowski oraz Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów - o. L. Wiśniewski.

"Spotkania” dały możliwość nieocenzurowanej wypowiedzi ponad 400 autorom; uruchomiły też wydawnictwo Biblioteka Spotkań, które w ciągu 10 lat wydało kilkadziesiąt książek odkłamujących historię Polski oraz dotyczących sytuacji Kościoła w Polsce i krajach pozostających pod dominacją komunizmu; prowadziły też rozległą pracę informacyjną, formacyjną, społeczną i charytatywną.

Uczestniczyły w obronie osób prześladowanych i protestacyjnych głodówkach. Reprezentowały katolicyzm otwarty i ekumeniczny, podejmując dialog z wyznawcami innych religii (np. judaizmem, prawosławiem), także z ludźmi o innych poglądach politycznych i filozoficznych. Upominały się o prawa ludzi niepełnosprawnych, aktywnie wsparły ruch NSZZ „Solidarność”. Elementem wyróżniającym publicystykę „Spotkań” była problematyka związków z krajami sąsiedzkimi i mniejszościami narodowymi.

40 rocznica od wydania pierwszego numeru była okazją do spotkania środowiska tworzącego pismo i podziękowań za podjęcie się bardzo ryzykowanej wówczas działalności odkłamywania rzeczywistości.