Chorzy, ich bliscy, pracownicy służby zdrowia, domów pomocy społecznej i duszpasterze modlili się w lubelskiej katedrze z okazji XXVI Dnia Chorego. Mszy św. przewodniczył abp Stanisław Budzik, który, zwracając się do zgromadzonych w katedrze, przytoczył historię zapisaną przez fotografa papieża Jana Pawła II Arturo Mariego w książce pt. „Do zobaczenia w raju”. „Pamiętam, że wróciłem do domu z pracy około 15.30, zasiadłem do obiadu, gdy zadzwonił telefon. Żona mówiła, żebym nie odbierał, ale odebrałem i okazało się, że szuka mnie sekretarz papieski i prosi, bym szybko przyszedł.

Biegnę, wchodzę do kaplicy i widzę, jak Jan Paweł II klęczy przy młodym człowieku na wózku. W zasadzie to szkielet. Sama skóra i kości, tylko oczy takie żywe. Zapytałem, co się dzieje. Usłyszałem, że chłopiec pochodzi z ubogiej rodziny i jest umierający. Jego marzeniem było przed śmiercią spotkać Jana Pawła II. Sąsiedzi złożyli się na bilet do Rzymu, rodzina przyleciała z nim i udała się do Watykanu. Nie byli jednak umówieni, więc gwardia szwajcarska nie chciała go wpuścić. Szybko jednak gwardziści zrozumieli, że sytuacja jest wyjątkowa, i zadzwonili do abp. Dziwisza. Opowiedzieli, co się dzieje, i usłyszeli, żeby wpuścić gości. Kiedy przyszedłem, Jan Paweł II klęczał przy chłopcu w kaplicy. W pewnym momencie rozpiął swoją szatę, zdjął medalik i dał chłopcu. Kiedy spotkanie dobiegało końca, chłopiec powiedział, że to był najpiękniejszy dzień w jego życiu. Dodał też, zwracając się do Ojca Świętego: »Do zobaczenia w raju«. Dwa dni potem chłopiec umarł, ale dla mnie to było niezwykłe świadectwo jedności i zaufania Bogu nawet w obliczu nadchodzącej śmierci”. Nawiązując do tej historii, abp Budzik zwrócił uwagę, że wyrazem troski o chorych było też ustanowienie przez Jana Pawła II Światowego Dnia Chorego w święto Matki Bożej z Lourdes. To papież Polak mówił też, że każde łóżko z chorym jest sanktuarium.