To jedno z najpiękniejszych i najbardziej filozoficznych zdań, jakie poświęcono Maryi. Gdy je przeczytałem, zrozumiałem, że cześć wobec Bogurodzicy to nie tylko sprawa serca, lecz ma głębokie podstawy w chrześcijańskiej mądrości. Pierwszy czynnik tej mądrości polega na uświadomieniu sobie nieprzekraczalnej różnicy między Bogiem a światem.

Choć wiedza ukazuje nam, jak wielki jest świat, filozoficzna refleksja pokazuje, że mogłoby go po prostu nie być. Bóg nie musiał stwarzać świata, a świat nie zwiększa Jego wspaniałości, tak jak liczba skończona nie wzbogaca nieskończoności. Świat jednak odbija tę wspaniałość, a my możemy w niej uczestniczyć.

Bóg jest hojny i pozwala istnieć nam i wszystkim, nawet najmniejszym, rzeczom. Co więcej, i tego uczy nas wiara chrześcijańska, Bóg-Stwórca w osobie Jezusa Chrystusa stał się mieszkańcem stworzonego świata i przyjął ludzką naturę. W ten sposób zjednoczył się poniekąd z każdym człowiekiem, ze wszystkimi tego konsekwencjami z wyjątkiem grzechu. Należy do nich też poddanie się prawom ludzkiego życia, w tym bycie urodzonym i bycie dzieckiem. Dlatego, jak pisze Scheeben, dzięki Matce Bożej i przez Nią „nastąpiło wejście Syna Bożego w naszą rodzinę”.

Żadna religia nie uświęciła macierzyństwa tak mocno jak chrześcijaństwo. Macierzyństwo Maryi stoi u podstaw naszej wiary. Dlatego wierząc, że Bóg stał się jednym z nas, będziemy zawsze czcić Bogurodzicę i będziemy szczególnym szacunkiem otaczać każdą matkę.•