Coraz piękniej

Z dbałością o pamięć historyczną połączona jest troska o przyszłość kościoła. – Podjęliśmy wiele prac, by na kolejne lata zachować piękno naszej świątyni. Udało się na przykład odrestaurować kilka obrazów, zamontować witraże, wymienić okna, zrobić ogrzewanie w kościele i nową posadzkę. Przy okazji odkryliśmy krypty, w których znajdują się pochówki dawnych mieszkańców Dysa. Może kiedyś uda się je uporządkować i udostępnić. Kościół ma także nowy ołtarz, który ostatnio poświęcił abp Stanisław Budzik – mówi ksiądz proboszcz.

Troska o dobra materialne parafii to tylko jedna ze stron pracy duszpasterskiej, druga to liczne wspólnoty, które mają tutaj swoje miejsce. – Kościół żyje wtedy, gdy modlą się w nim ludzie, dlatego cieszą nas wszystkie grupy, zarówno te angażujące osoby dorosłe, jak i te dla dzieci i młodzieży. Cieszę się też, że udaje się nam przez wiarę łączyć pokolenia. Poprosiliśmy dorosłych formujących się w różnych wspólnotach, by wzięli pod opiekę młodzież przygotowującą się do bierzmowania. Podzieliliśmy wszystkich na małe grupy, które spotykają się indywidualnie, rozmawiają, wspólnie się modlą. To też okazja do dawania świadectwa, że wkroczenie w życie dorosłe nie oznacza rozluźnienia więzi z Panem Bogiem – cieszą się duszpasterze.

W listopadzie jest jeszcze jedna okazja do współdziałania pokoleń. Cmentarz na wzgórzu tuż za kościołem, na którym spotykają się dawni i obecni mieszkańcy parafii, jednoczy wszystkich. Starymi mogiłami opiekuje się młodzież szkolna przy pomocy dorosłych. Świece zapłoną nie tylko na rodzinnych mogiłach, ale i na grobie nieznanego żołnierza, i dawnych proboszczów, i byłych właścicieli okolicznych dóbr, i na prostych mogiłach sióstr karmelitanek, które całe swoje zakonne życie modliły się za mieszkających tu ludzi.