Śladami błogosławionego. Spotkanie Rodziny Edmunda Bojanowskiego

Biorąc za przykład tego błogosławionego, który jako człowiek świecki doprowadził do Jezusa wielu ludzi, dziś także wierni idą jego śladem. W parafii Matki Bożej Królowej Polski w Lublinie działa koło terenowe Stowarzyszenia im. błogosławionego Edmunda Bojanowskiego „Dobroć” z Dębicy, zwane rodziną bł. Edmunda Bojanowskiego, którego celem jest formacja członków oraz ich dobrowolne apostolstwo podejmowane w środowisku według ducha bł. Edmunda.

W niedzielę 12 stycznia jego członkowie spotkali się na dorocznym spotkaniu opłatkowym. Wzięło w nim udział blisko 50 osób czynnych i wspierających. W spotkaniu uczestniczył proboszcz ks. prałat Sławomir Laskowski oraz przełożona domu sióstr s. M. Adamina Chmura wraz z siostrami .

Spotkanie rozpoczęło się od wspólnego kolędowania, odczytania życzeń Matki Generalnej Maksymilii Pliszki oraz s. M. Kanizji Bladosz, która z ramienia wspólnoty prowadzi Rodzinę.

Spotkania odbywają się cyklicznie raz w miesiącu, przeważnie w trzecią niedzielę miesiąca.

Rozpoczynają się o godz. 15.00 w kościele Koronką do Bożego Miłosierdzia, adoracją relikwii błogosławionego Edmunda Bojanowskiego, założyciela Zgromadzenia Sióstr Służebniczek BDNP. Następnie w sali domu parafialnego odbywa się spotkanie formacyjne z konferencją tematyczną dotyczącą formacji członków w duchu bł. Edmunda, które zwykle trwa ok 2 godzin.

Do Rodziny Bł. Edmunda Bojanowskiego należeć może każdy, kto pragnie być dla innych serdecznie dobrym człowiekiem.

„Rodzinie” patronuje bł. Edmund Bojanowski, o którym nasz Jan Paweł II podczas beatyfikacji w Warszawie, 13 czerwca 1999 roku, powiedział m.in.: „Apostolstwo miłosierdzia wypełniło życie bł. Edmunda Bojanowskiego. Ten wielkopolski ziemianin, obdarowany przez Boga licznymi talentami i szczególną głębią życia religijnego, mimo wątłego zdrowia, z wytrwałością, roztropnością i hojnością serca prowadził i inspirował szeroką działalność na rzecz ludu wiejskiego. Wiedziony pełnym wrażliwości rozeznaniem potrzeb, dał początek licznym dziełom wychowawczym, charytatywnym, kulturalnym i religijnym, które wspierały materialnie i moralnie rodzinę wiejską. Pozostając świeckim człowiekiem, założył dobrze w Polsce znane Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej. We wszelkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Zapisał się w pamięci ludzkiej jako „serdecznie dobry człowiek”, który z miłości do Boga i do człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra. W swojej bogatej działalności daleko wyprzedzał to, co na temat apostolstwa świeckich powiedział Sobór Watykański II. Dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, ojczyzny i Kościoła”.